2. Kay Eta Gerda lagun minak ziren, anai
arrebak bezala maite zuten elkar. Neguan,
Kayren amonaren ipuinak entzutea
gustatzen zitzaien. Arratsalde batean, su
ondean eserita, Elurretako erreginaren
istorioa kontatu zien:
Elur malutak ardi zuriak dira. Elurretako
Erregina da beren erregina. Neguko
gauetan, haur baten bila ibiltzen da
Erregina, bere jauregira eramateko...
3. Gau hartan, Kay elur malutei begira egon
zen. Bat-batean, maluta handiena
emakume ederra bihurtu zen. Elurrezko
jantziaz, berarekin joateko esan zion,
irribarrez.
4. Biharramunean, Kay bere lerarekin jolasean ar
zela, lera handiago bati lotu zion bere lera,
azkarrago ibiltzeko. Elurra hasi zuen, eta bat-
batean, lera handia eta baita berea ere, hegan
irten ziren zerurantz.
5. Lera handia gelditu zenean, gidariaren
aurpegia ikusi zuen: Bart gaueko bera da!
Elurretako Erregina da!
Iritsi gara- esan zion erreginak, eta musu
bat eman zion bekokian.
6. Oso musu hotza zen, eta Kayren bihotza
izotz koskor bihurtu zen. Masailean beste
musu bat eman, eta Gerdaz ere ahaztu zen.
Gerdau bitartean, ez zekien kay non bilatu,
eta ibaiari galdetu zion.
Ibai, esadazu non dagoen eta zapata
berriak emango dizkizut!
Erregutu zion.
7. Baina ibaiak ez zion erantzun, eta Gerda
txalupara igo zen. Txalupak izugarrizko
abiada hartu zuen, eta urperatuko zela uste
zuenean, enbor puska batek ertzera bultzatu
zuen.
Nora zoaz zu bakarrik ibai arriskutsu
honetatik? – galdetu zion agure bitxi batek.
8. Neskatxak noren bila zebilen azaldu zion, baina
agureak mutikorik ez zuela ikusi,eta bere estera
joateko esan zion. Edabe bat eman zion Kay
ahaztu eta berarekin gelditu zedin.
Horrela, Gerda agurearekin gelditu zen negu
osoan. Baina udaberriko goiz bateab, Kayz
gogoratu zen.
- Non ote dago? – esan zuen hasperenka-.
Hilda ote dago?
Eta lagunaren bila joatean erabaki zuen.
Basoan sartu eta bele batekin egin zuen topo.
Hark esan zion Kayren antzeko mutiko bat ikusi
zuela, eta printzesa batekin eskontzekoa zela.
9. Beleak gaztelura eraman zuen Gerda,
baina mutiko hura ez zen Kay. Hala ere,
printzeak eta printzesak Kay bilatzen
lagundu zioten.
Bila jarraitu zuen, eta hainbat animalia
ezagutu zituen.
Guk ikusi dugu Kay – esan zioten
pagausok-. Lera batean zihoan hegan
elurretako erreginarekin batera, Izotzaren
herrialdera.
Eta non dago herri hori?
Galdetu zien Gerdau irrikaz.
Ipar poloan- erantzun zion orein batek-. Nik
eramango zaitut.
10. Horrela, Elurretako Erreginaren Jauregira
iritsi zen Gerda. Antzira izoztu batean
zegoen Kay, estatua bat balitz bezala.
Kay, Gerda naiz. Ez Nauru ezagutzen?
Esan zion neskak.
Kayk mugitu gabe jarraitzen zuen. Gerda
negarrez hasi zen, eta haren malko beroak
Kayren bularrean erori, haren bihotzean
sartu eta izotza urdu zen...
11. Masailean musu eman eta berriro ere
arrosa colorea hartu zuten; hanketan eta
eskuetan musu eman, eta mugitu egin
ziren; begietan musu eman, eta berréala
ezagutu zuen bere laguna.
12. O Gerda! Hau poza!- esan zion
mutikoak laguna besoeta hartuta.
Kay eta Gerda oreinaren gainean irten
ziren jauregitik, eta hainbat egunetako
bidaiaren ondoren iritsi ziren estera.
Balkoiak lorez beteta zeuden,
bazetorren udaberria!