1. ΔΟΣΗ ΑΝΘΟΥΛΑ
Το χαρτί και το μολύβι
Μαγεμένα από την μουσική και ερχόμενα από αντίθετες κατευθύνσεις ,το χαρτί και το μολύβι είχαν κλείσει τα μάτια τους και χόρευαν, ώσπου έπεσαν πλάτη με πλάτη ο ένας πάνω στον άλλο.
Γυρνούν ξαφνιασμένα και με μια φωνή είπαν και τα δύο:
- «Ποιος είσαι εσύ ?»
Έκανε πάλι το θαύμα της η Μάγισσα Έμπνευση. Τους είχε δει από μακριά ,το χαρτί να κουνά νευρικά τις γωνίες του γιατί δεν είχε τίποτε να κάνει και το μολύβι να περιστρέφεται συνεχώς γύρω από τον εαυτό του, μπας και του δώσει σημασία κανένας.
Η Έμπνευση ράντισε το Φα και το Σολ με πάθος ,γέμισε το Ντο και το Ρε με χρώμα, ένωσε το Σι και το Μι και φύσηξε στα σύννεφα τη μουσική που μόνο το χαρτί και το μολύβι μπορούσαν να ακούσουν.
Εκείνα θα ταξίδευαν τη μουσική, που το χαρτί και το μολύβι σαν υπνωτισμένα ακολούθησαν, και θα τους οδηγούσαν τελικά και τους δύο δίπλα στο ποτάμι κάτω από μια μυρτιά .
Εκεί που η μουσική στέριωσε και ζωντάνεψε την πλάση που για άλλους λέγεται ποίηση, για άλλους λογοτεχνία..θέατρο… χορός!
Δεν πέρασαν λίγα βάσανα μέχρι να φτάσουν στη μυρτιά!!!
Το χαρτί έγινε σαΐτα, καράβι να περάσει θάλασσα, μπάλα να παίξουν κάποια παιδιά ,απέκτησε «ρυτίδες» , αλλά ούτε που το ένοιαξε… ήθελε τόσο να πάει πιο κοντά στη μουσική που χάιδευε τα αυτιά του και έκανε τις γραμμές του να κυματίζουν.
Αμ! το μολύβι… το πρόσβαλαν ,του είπαν δεν γράφεις (το μυαλό του ήταν στη μουσική και έγραφε αχνά) ,το πέταξαν στα
2. ΔΟΣΗ ΑΝΘΟΥΛΑ
σκουπίδια .Ευτυχώς κόλλησε σε ένα σαλιγκάρι και αργά-αργά το απομάκρυνε από τα σκουπίδια.
Κάποιοι το πέταξαν σαν ακόντιο μακριά για να πέσει ευτυχώς στα μαλακά πάνω σε ένα σεντόνι ,το δάγκωναν…..
Και αμέσως μόλις βρέθηκαν τα λόγια βγήκαν αβίαστα από το στόμα τους σαν να γνωρίζονταν χρόνια.
-«Θέλω να χορέψω» ,λέει το μολύβι
-«Χόρεψε πάνω μου» του είπε το χαρτί.
Και καθώς χόρευε εμφανίστηκαν λέξεις που έγιναν προτάσεις ,σχέδια που έγιναν ζωγραφιές και το χαρτί ευτυχισμένο όσο ποτέ γιατί οι γραμμούλες του ήταν γεμάτες . Ήξερε πως όποιος θα το έβλεπε θα το θαύμαζε ,θα το ταξίδευε….. θα τον ταξίδευε….
«Μην φύγεις ποτέ!!!», είπαν το ένα στο άλλο.
Ταξίδευαν από τότε μαζί , νοίκιασαν ένα μοντέρνο σπίτι σε μια καινούρια συνοικία ,τις «Νέες Τεχνολογίες» που ήταν εκεί κοντά.
Κάθε απόγευμα όμως ήταν κάτω από την μυρτιά ,δίπλα στο ποτάμι να μοιράζονται την ευτυχία τους!!!
Ρόδος 1/11/2014
