Teksten en liederen die geprojecteerd werden tijdens de viering rond Woord en Brood op de derde vastenzondag (A) 2014 op Ten Bos (Sint Amanduskerk Erembodegem) De teksten van onze vieringen zijn te vinden op de website: http://www.kerkembodegem.be/tenbos/liturgie/vieringen.html

2. Als door de essentie
de luxe verdwijnt
dan kan het dat dan
net het leven verschijnt.
Zo wil onze vasten
het oefenen zijn
dat uit dorre takken
het groen weer verschijnt.

3. De eerste getuigen,
zij gingen bergop
met hoop op een toekomst,
het groen in de knop.
Gods licht ging er schijnen,
’t klonk helder en klaar:
“volg nu maar Mijn zoon en
draag zorg voor elkaar.”

4. De eerste getuigen,
zij gingen bergop
met hoop op een toekomst,
het groen in de knop.
Gods licht ging er schijnen,
’t klonk helder en klaar:
“volg nu maar Mijn zoon en
draag zorg voor elkaar.”
(PeterBiesbrouck/PeterRippen)

6. (Taizé)
Dan nog, dan nog klamp ik mij
klamp ik mij vast aan jou,
of je wil of niet,
op ongenade of genade,
Ik zal red mij, red mij roepen
of zoiets als heb mij lief.
(Huub Oosterhuis / Bernard Huijbers)

7. [Vg.]
God, Bron van alle leven,
bemoedig ons met Jouw woord,
stuur ons in de richting van verbondenheid,
solidariteit en gerechtigheid.
Dat wij voor anderen
bron van leven mogen zijn.
[Al.]
Inspireer onze eigen levensstijl,
dat wij niet toegeven aan de verleiding
ons meer toe te eigenen dan ons toekomt.
Dat wij blijven kiezen voor een samenleving
die in de basisbehoeften van allen voorziet.
Wij vragen het Jou, nu en altijd. Amen.

9. Op trektocht aan een put gekomen
nog vol op dag, nog ver te gaan
zag ik jou, naar mij toe gekomen,
weinig gezegd, veel te verstaan,
water van liefde mij gegeven.
Jij hebt mijn grote dorst gelest.
De bron geopend, steen verheven,
en daar na zacht mijn naam gezegd.

10. Het veld van ieder mensenleven
verbergt een diepe waterput
ergens ver weg, steeds in het Oosten
en door een grote steen beschut.
Die levensbron moet je ontdekken,
ze is de zin van je bestaan.
Je zal er met een ander drinken.
Die liefde zal nooit overgaan(Peter Biesbrouck)

12. [Vg.]
Ik herken mij in het geloof
van de mensen die oog hebben
voor de nieuwe tekenen van de tijd.
van de mensen die worden bevrijd
van een te grote druk
en eindelijk durven spreken.
Geloofsbelevenis

13. [Al.]
Ik herken mij in het geloof van de mensen
die oog krijgen voor allen die worden vergeten.
die zich niet langer
laten intimideren door de grote monden.
Ik herken mij in het geloof van mensen rondom mij
die zich laten leiden door vertrouwen en geduld
en angst geen baas laten zijn.

14. [Vg.]
Ik herken mij in het geloof van de mensen
die over de grenzen heen
elkaar ontmoeten en leren waarderen.
Ik herken mij in het geloof van alle mensen
die door pijn en verdriet heen
blijven zoeken naar het Licht,
naar God als Vader van alle mensen.

15. [Al.]
Zo slaat het verdriet van deze tijd,
de pijn van zovelen me niet neer,
maar juist daarin hoor ik Gods stem
die me doet opstijgen
en me leidt naar een toekomst
waarin een diepe vreugde zal geschonken worden
vanuit Zijn Goddelijke Liefdesbron.

17. Laat onze woorden stijgen voor uw aangezicht als wierook.
Zie in ons het verlangen een mens te zijn van U.
Kom, adem ons open, Kom, adem ons open, adem ons open
(PrinsSieds/LöwenthalTom)

19. Die naar menselijke gewoonte met een eigen naam genoemd werd
toen Hij in een ver verleden werd geboren ver van hier,
(al.) Die genoemd werd: Jesjoe, Jezus zoon van David en Basteba
zoon van Ruth en zoon van Boaz, zoon van Juda en van Tamar,
zoon van Adam, zoon van mensen, die ook zoon van God genoemd wordt,
heiland, visioen van vrede, licht der wereld, weg ten leven,
levend brood en ware wijnstok, die, geliefd en onbegrepen,
werd bewaard in taal en teken als een eeuwenoud geheim,
als een wachtwoord doorgegeven, als een vreemd vertrouwd verhaal,
die een naam in mijn geheugen, die de stem van mijn geweten,
die mijn waarheid is geworden: Hem gedenk ik hier en noem ik
als een dode die niet dood is, als een levende geliefde
die gekozen heeft te leven voor de armsten van de armen,
helpman reisgenoot en broeder van de allerminste mensen.
die ten dage dat Hij rondging door de dorpen van zijn landstreek
mensen aantrok en bezielde hen verzoende met elkaar
die niet steil en ongenaakbaar niet hooghartig als een heerser
maar in knechtsgestalte leefde die zijn leven voor zijn vrienden
(vz.) prijsgaf, door een vriend verraden,
die getergd tot op het kruis, voor zijn vijand heeft gebeden
die van God en mens verlaten is gestorven als een slaaf.
(...) [consecratie]
(al.) die gestrooid is in de akker, als het kleinste van de zaden,
die daar wacht een lange winter in de stilte van de dood
die als graan geoogst zal worden, die als brood gedeeld wil worden
om in mensen, mens te worden die verborgen in zijn God
onze vrede is geworden, onze ziel tot rust gekomen
die ons groet vanuit zijn verte die ons aankijkt van dichtbij
als een kind, een vriend, een ander, Hem gedenk ik hier en noem ik
en beveel Hem bij je aan als een levende geliefde
(vz.) als de mens die naast je is.

34. (HuubOosterhuis/BernardHuijbers)

36. Dona la pace Signore, a chi confida in te,
Dona, dona la pace Signore, dona la pace
Geef ons Uw vrede, geef vrede,
aan wie op U vertrouwt. Geef ons.
Geef ons Uw vrede, geef vrede.
Geef ons Uw vrede
(Taizé)
(Taizé)