2. VW: Happy Family? Generaties: 1. Nel (oud) 2. Jeffrey (oud) x Carlijn (honger) 3. Rebecca (oud) x Xander (geest), Lara (oud) x Ciske (geest) x Tom (oud), Marc (honger) 4. Nina (oud), Tessa (geest) x Adam (oud), Roy (oud), Patrick (oud) x Harriët (oud) 5. Sanne (geest) x Michel (geest), Kevin (geest), Anja (geest) , Thomas (honger) x Saskia (geest) x Roos x Ryan (oud) 6. Laura, Frank, Michelle (honger), baby, Eric (geest), Merel, Vincent 7. Esther, Lisa, Sander, Robert

3. x

5. HOOFDHUIS 1 dag kijken ‘ Mooie schelp,’ glimlachte Laura de volgende morgen. Samen stonden ze te kijken naar hun vakantiesouvenirs. Frank keek maar naar zijn vrouw dan naar de schelp – wat straalde ze ineens weer! Wat leek ze weer vrolijk!

6. Buiten toeterde de carpool. ‘ O, ik moet gaan.’ zei Laura, duidelijk teleurgesteld. Voor het eerst scheen ze weer liever thuis te blijven, bij Frank, in plaats van weg te kunnen vluchten naar haar werk. ‘ Tot vanmiddag, Lau.’

7. Ze wierp hem nog een zwak lachje toe, en liep toen de deur uit. Frank bleef nog lange tijd naar de schelp staren. Ja, die vakantie had ze echt weer dichter bij elkaar gebracht. Wie weet wat de toekomst nog zou brengen?

8. Aan het eind van de ochtend werd er aangebeld. Het bleek Steven, de klasgenoot van Esther te zijn. Hij was inmiddels een bekende geworden, en Frank begroette hem dan ook hartelijk. ‘ Ik was wat eerder uit, dus ik dacht, ik kom hier maar even heen.’ zei Steven.

9. ‘ Je bent van harte welkom, hoor.’ zei Frank en hij schudde de jongen de hand. ‘ Wacht, kijk!’ riep Steven ineens en hij maakte een vreemd gebaar. ‘Zo doet mijn familie dat. Je weet wel, ze komen van Twikkii. Dit is de lokale begroeting!’

10. Frank schoot in de lach. ‘ Nou, laat me dat dan ook eens proberen.’ Hij stak zijn handen uit en probeerde de jongen na te doen – maar hij voelde zich belachelijk. Allebei moesten ze er hard om lachen.

11. ‘ Laten we maar naar binnen gaan.’ grinnikte Frank uiteindelijk. ‘ Esther zal het leuk vinden om je te zien, als ze straks uit school komt.’

12. Frank had gelijk: Esther gooide meteen haar huiswerk neer en vloog Steven in de armen. Nog steeds voelde ze zich onzeker in zijn buurt. Ze had het gevoel dat ze voortdurend bloosde, stotterde en trilde.

13. Ze nam Steven mee naar boven, naar haar kleine kamertje. Ze had hem nog nooit haar viool laten zien – haar grote passie. ‘ Nu wil ik je ook wel horen spelen, Es.’ ‘ Okee dan.’ giechelde Esther, ineens een beetje onzeker.

14. Voorzichtig zette ze haar strijkstok op de snaren. Het was nergens voor nodig om onzeker te zijn, want ze kon spelen als de beste. En al gauw vergat ze alles om zich heen, en speelde de sterren van de hemel. Stevens mond viel open van verbazing. Van enthousiasme kon hij niet meer stil staan.

15. ‘ Wow, Esther! Jezus, man!’ Hij had er gewoon geen woorden voor. Toen Esther haar viool weer weggezet had, pakte hij voorzichtig haar handen. ‘ Dat was prachtig,’ fluisterde hij schor. ‘ Dank je,’

16. Even hing er een ongemakkelijke stilte tussen hen in. Ze bleven elkaars handen vast houden, en ook hun blikken lieten elkaar niet los.

17. Nu gaat het gebeuren – schoot het door Esther heen. Ik voel het. Ze sloot alvast haar ogen, en inderdaad – Steven boog zich naar haar toe en gaf haar, heel teder, een kus. En nog een. Hij wilde zich terugtrekken, maar Esther hield hem tegen. Snel kuste ze hem terug. Zo kon ze wel uren blijven staan!

18. Jammer genoeg kon dat niet, want het gewone leven ging ook door. Beneden werd de verjaardag van Lisa en Sander gevierd.

19. Lisa kreeg de Romantiekwens en wilde Sterrenkok worden. Sander ging voor de Kenniswens en koos voor de avontuurlijke weg: hij wilde ruimtepiraat worden. Allebei waren ze er heilig van overtuigd die levenswens ook te gaan behalen. Maar zou het ze ook echt lukken?

20. Kim kon nog steeds niet geloven wat er allemaal gebeurd was in de afgelopen maanden. Er werd een nieuw appartementencomplex gebouwd in het dorp – en ineens stelde André voor er te gaan wonen. Voor ze het wist, waren ze verhuisd! MA 1 dag besturen

21. Het was een prachtig huis, veel groter dan hun vorige, maar nu begon hun geld wel een beetje op te raken. De kamers hadden ze kunnen inrichten, maar geld voor extra decoratie hadden ze niet meer. Ze moesten tenslotte ook nog kunnen eten...

22. Toch maakte Kim zich nergens zorgen over. Ze had haar baan toch, als danseres? Ze verdiende zo weer geld, en dan konden ze weer eten. Bovendien was ze vastbesloten snel promotie te maken, en dan kreeg ze nóg meer geld!

23. ‘ Pap, gaan we een film kijken, toe?’ Bas kroop tegen zijn vader aan. ‘ Welke wilde je zien dan?’ ‘ Madagaskar, die is cool.’

24. Kim glimlachte terwijl ze haar rekoefeningen deed. Het was fijn dat ze haar workout gewoon in de woonkamer kon doen, dichtbij haar gezinnetje. ‘ Okee, Madagaskar. Doe maar aan.’ klonk André’s kalme stem.

25. Toen de film af was, verveelde Bas zich al weer. ‘ Weet je wat,’ zei Mariëlle. ‘Ik bel wel even wat mensen.’ ‘ Wat, wie dan? Vast saaie mensen!’ pruttelde Bas chagrijnig. ‘ Wacht maar af.’

26. Toch was Bas blij verrast toen even later Esther, Sander, Lisa en Robert de straat in kwamen lopen. Mariëlle glimlachte ook. Daar waren ze, al haar halfbroertjes en halfzusjes. Ze was zo gek op ze! ‘ Sander! Robert!’ lachend rende Bas naar buiten.

27. ‘ Hey, leuk dat je kon komen.’ Esther en Mariëlle omhelsden elkaar. Sinds ze wisten dat ze dezelfde vader hadden, was hun vriendschap nog hechter geworden. Maar praten over Frank deden ze nooit. Voor Mariëlle was André haar vader, en daar veranderde niets aan.

28. ‘ Moeten jullie eens mee naar boven komen,’ zei Mariëlle. ‘Ik heb een keyboard gekregen, een roze!’ ‘ Bah, roze.’ mopperde Bas, en de andere jongens moesten ook lachen. Toch gingen ze mee. (Dit was nog gespeeld voordat de tweeling tiener werd)

29. Mariëlle drukte op het on-knopje en begon te spelen. ‘ Ik ben nog niet zo goed, hoor.’ zei ze, maar even later klonk er een vloeiend muziekje door de kamer. ‘ Hey, dat klinkt best leuk!’ giechelde de tweeling en ze begonnen spontaan te dansen.

30. ‘ Je zus is toch wel cool, hoor. Ze kan zoveel liedjes spelen!’ zei Sander bij het afscheid nemen tegen Bas. ‘ Ze is toch ook jouw zus?’ ‘ O ja, dat vergeet ik altijd!’ De vrienden lachten en schudden elkaar de hand.

31. ‘ Tot morgen op school! En daarna kom je weer hierheen, hè, want ik ben jarig morgen!’ zei Bas nadrukkelijk. ‘ O ja, niet vergeten. Lisa en ik zijn ook jarig, maar we komen daarna meteen.’

32. Esther en Mariëlle zaten nog even te praten op de slaapkamer. Het gesprek ging, zoals zo vaak, over Steven. ‘ Hebben jullie nou al officieel verkering?’ drong Mariëlle aan. ‘ Nee,’ zei Esther kalm. ‘Moet dat dan?’

33. ‘ Natuurlijk moet dat! Jullie zijn toch verliefd op elkaar? Jullie hebben toch gezoend?’ Esther knikte langzaam en bloosde een beetje. ‘ Je wilt toch zijn vriendin zijn? Alleen van hem? Nou, zorg dan dat jullie verkering krijgen!’

34. ‘ Meiden, komen jullie eten?’ riep André van beneden. Esther en Mariëlle keken elkaar even geschrokken aan toen ze de aangebrande spaghetti zagen, maar zwegen er verder over.

35. Esther vond het heel gezellig. Het was leuk om eens met een ander gezin aan tafel te zitten dan met haar eigen familie. Bas was een grappig ventje, een beetje brutaal en eigenwijs, en Mariëlle was soms wat serieus, maar kon de gekste opmerkingen maken.

36. ‘ Dus, weet je het nog?’ riep Mariëlle bij het afscheid. ‘Zorg dat jullie verkering krijgen!’ Esther zuchtte lachend. ‘ Wat ga je daar nou op door? Wat maakt het jou nou uit of Steven en ik verkering hebben?’

37. ‘ Dat is toch leuk?!’ lachte Mariëlle hard. ‘Een stelletje! Boyfriend en girlfriend, dat is toch schattig?’ ‘ Zorg jij eerst maar eens dat jij zelf een jongen vindt!’ plaagde Esther, en meteen betrok Mariëlle’s gezicht.

38. ‘ Zo, dat had je niet moeten zeggen, jongen.’ grinnikte ze dreigend. ‘Kom maar op. Dit moeten we uitvechten.’ Ze balde haar vuisten en sprong op en neer. Esther schoot in de lach. ‘ Okee, sorry, ik geef me al over!’

39. ‘ Ik meende het niet serieus, Maartje.’ fluisterde Esther en ze omhelsden elkaar. ‘ Weet ik toch. Maakt niet uit. Ik meende het ook niet. Kom je morgen ook op Bas z’n verjaardag?’ ‘ Best, misschien neem ik nog wat mensen mee.’

40. Kim en André waren al naar bed, en stilletjes zochten ook Mariëlle en Bas hun bedjes op. Omdat ze weinig geld hadden, sliepen ze met z’n allen in de grote slaapkamer. Om toch een beetje privacy te hebben, stond er een grote kast in het midden van de kamer.

41. Zonlicht kroop onder de gordijnen door en wierp lange banen over het dekbed. ‘ Schat, ik moet er echt uit,’ fluisterde Kim schor. Het bed was nog veel te lekker warm... MA 1 dag kijken

42. André mompelde wat en draaide zich om, en ook Kim draaide zich om, klaar om uit bed te stappen. Toch bleef ze nog even liggen, genietend van het moment. Ze was gelukkig.

43. Gelukkig met haar man, haar dochter, haar zoon, haar mooie nieuwe huis, haar droombaan... Kim kon gewoon wel zingen van vreugde. Snel trok ze haar trainingspak aan en werkte een beschuit met kaas naar binnen. Toen toeterde de carpool al, en was het tijd om te vertrekken.

44. Een paar uur later kwam ze alweer terug, met een promotie op zak! Breakdancer... Dolblij sprong Kim de carpool uit, en rende naar huis. ‘ André, André! Ik ben bevorderd!’

45. André, die tv zat te kijken, sprong meteen overeind en ving zijn vrouw op, die in zijn armen sprong. ‘ Breakdancer? Dat is geweldig! Weer een stap dichter bij de top!’ ‘ En bij mijn levenswens!’ ‘ Dat moet gevierd worden. Met tosti’s!’

46. En terwijl André en Kim zo vrolijk waren, merkten ze niet dat hun dochter eerder thuis kwam van school en naar boven vluchtte. Ze huilde. Weer een dag zoals alle andere. Niemand wilde naast haar zitten. In de gangen lachten ze haar uit en riepen dingen naar haar.

47. Waarom, waarom? Mariëlle wist het niet. Wanhopig werd ze ervan. Eigenlijk wilde ze helemaal niet nadenken over andere mensen. Wat kon het haar schelen wat anderen van haar vonden? Maar toch deed het pijn.

48. Mariëlle droogde haar tranen en zuchtte. Het was voorbij, ze was nu weer lekker thuis. En het duurde nog wel even tot Bas thuis kwam, dus kon ze mooi even op de computer, en zijn highscore verbeteren!

49. Aan het eind van de middag liepen er drie tieners de straat in. Esther herkende ze, Vincent kende ze ook vaag, maar wie was die andere jongen? ‘ Sander! Wow, wat ben jij veranderd!’ lachte Mariëlle tegen haar halfbroertje.

50. ‘ Is Lisa ook zo veranderd?’ ‘ Ja, maar zij kon niet komen. Te druk met andere dingen.’ ‘ Geeft niet. Let’s get this party started!’ Iedereen rende naar de keuken, en begon te juichen voor de jarige.

51. ‘ Denk na over je levenswens, Bas.’ zei André serieus. ‘En blaas dan de kaarsjes uit. Okee?’ ‘ Jaaha.’ Geïrriteerd richtte Bas zijn aandacht weer op de taart, en dacht na. Toen concentreerde hij zich, en blies alle kaarsjes in één keer uit.

52. ‘ Zo! Hoe zie ik eruit?’ vroeg hij even later, met een stem die stukken lager was dan zijn jongensstem. Het bleef stil.

53. Mariëlle en Esther wisselden veelzeggende blikken met elkaar. Hun ogen twinkelden van de pret, en ze moesten ontzettend veel moeite doen om niet in lachen uit te barsten. ‘ Je ziet er... apart uit.’ stamelde Esther, met een vreemde klank in haar stem door het ingehouden lachen.

54. ‘ Echt iets voor jou, Bas.’ viel Mariëlle haar bij, en toen kon ze de brede grijns niet langer tegenhouden. ‘ Okee, wat is hier aan de hand?’ Een beetje kwaad keek Bas naar de twee meisjes, en haastte zich toen naar boven. De verontwaardigde kreet betekende dat hij in de spiegel gekeken had.

55. ‘ Nou, laten we dat maar snel vergeten.’ Even later schoof Bas helemaal opgeknapt aan tafel. ‘ Dit is beter.’ knikte Esther. ‘ En, wat is je levenswens?’ vroeg Mariëlle.

56. ‘ Ik heb de romantiekwens,’ begon Bas, en meteen keek André met een ruk opzij. ‘En, rustig, pap, ik wil graag de top van de carrière sport behalen.’ ‘ Oh, sport.’ zuchtte André opgelucht. ‘Ik dacht al dat je zo’n vrouwenversierder zou worden.’

57. ‘ Geef toe, het is wel echt iets voor hem. Sporter worden.’ Mariëlle en Esther stonden samen in de badkamer te smoezen. ‘ Ik wil avonturier worden.’ giechelde Esther. ‘Dat had je zeker nooit achter me gezocht?’ ‘ Nouja, je bent een kennissim. Dat past daar wel bij.’

58. ‘ Mijn wens wil je gewoon niet weten.’ giechelde Mariëlle. ‘Wat dat betreft lijk ik sprekend op onze vader...’ ‘ Wat? Je wilt 6 kinderen zien trouwen? Frank heeft dat allang opgegeven, hoor.’ ‘ Weet ik. Maar ik ga het toch proberen!’ lachte Mariëlle.

59. Die woorden bleven maar door haar hoofd spoken, toen ze die nacht in bed lag. 6 kinderen zien trouwen... Dat was niet niks. Eerst 6 kinderen opvoeden, en daarna maar hopen dat ze allemaal zouden trouwen. Mariëlle kon er niet van slapen.

60. Uiteindelijk stroomden de tranen over haar wangen, en kroop ze overeind. Hoe wilde ze die wens ooit behalen, als ze zelfs nog nooit een vriendje gehad had?

61. Bas bewoog in zijn bed, en opende zijn ogen. Toen hij zijn zus zag snikken, schoot hij meteen overeind. ‘ Maartje? Wat is er?’ Geschrokken droogde Mariëlle haar tranen.

62. ‘ N-niks, ga maar weer slapen.’ Zelf kroop ze ook snel terug in bed. Bas haalde zijn schouders op en viel meteen weer in slaap. Hij leek zo zorgeloos... Mariëlle zuchtte. Voor haar zou het nog een lange nacht worden.

63. Ook de familie van Celine en Melvin was verhuisd – naar hetzelfde appartementencomplex! Ook zij waren hun oude huisje een beetje zat, en ze waren toe aan iets groters en moderners. MEADOW 1 dag besturen

64. Omdat ze toch geld genoeg hadden, werd het huis van onder tot boven helemaal ingericht zoals ze dat wilden. Melissa kreeg de grootste kamer van het huis, met nieuwe meubels. Ze kreeg zelfs een nieuwe puppy erbij !

65. Het beestje kreeg een eigen kooi, die beneden in de woonkamer kwam te staan. ‘ Ik heb altijd al een chihuaha gewild,’ glimlachte Melissa tevreden en ze drukte het hondje tegen zich aan.

66. ‘ Ik noem je Cookie, Cookie.’ giechelde ze en ze kriebelde het beestje op zijn buik. (serieus, ik wist niet dat dit kon! Ik dacht dat die kooi gewoon was om je hond in te doen, maar dat is niet zo. Het is net als zo’n vogelkooi, dat er een speciaal hondje in zit :D )

67. ‘ Je bent zo schattig. Om op te vreten!’ Voorzichtig zette Melissa haar pup weer terug, en veegde een haarlok uit haar gezicht. ‘ Kijk, ga maar met je bot spelen!’

68. ‘ En, is hij al gewend hier?’ Celine kwam binnen en pakte Cookie op. ‘ Hij is zó schattig, mam!’ ‘ Vergeet je je andere puppy niet? Olly is er ook nog, hè.’ zei Celine streng. ‘ Natuurlijk vergeet ik Olly niet! Hè, Olly?!’

69. Voor Melissa was het tijd om naar school te gaan, en Celine ging met haar vaardigheden aan de slag. Melvin stond wat uit het raam te staren, toen hij ineens verstijfde. ‘ Daar loopt Laura! Mijn nicht!’ ‘ Die komt er hier niet in. Ik moet geen zombies in mijn huis.’ zei Celine.

70. ‘ Dan ga ik zelf wel naar buiten.’ zei Melvin meteen. Pff, Celine kon soms zó harteloos zijn... ‘ Laura!’ riep hij, en de zombie bleef staan. ‘ M-Melvin! Dus ik ben hier toch aan het goede adres...’ stamelde ze.

71. ‘ Kom zitten, Lau.’ Melvin nam haar mee naar een bankje. ‘Laten we praten. Hoe is het? Ik heb alles gehoord, van die mislukking met de wenslamp enzo.’ ‘ Dat was geen mislukking. Ik kwam hier juist heen om je te bedanken, Melvin. Dankjewel dat je Frank de wenslamp gegeven hebt. Zo kon ik weer terugkomen. Het is jammer dat ik een zombie ben, maar we hebben het geaccepteerd.’

72. ‘ Geaccepteerd?’ herhaalde Melvin en hij zuchtte. ‘Dat moet vreselijk moeilijk zijn.’ ‘ Is het ook. De kinderen zijn soms nog steeds bang.’ Even zwegen ze.

73. ‘ Maar hey, ik leef weer. Ik ben terug bij mijn familie, bij de mensen van wie ik hou. Bij de mensen... Die van mij houden. Ik kan weer naar mijn werk, ik kan alles weer.’ Melvin knikte. ‘Ik ben ook blij dat je terug bent, nichtje.’ ‘ Dank je,’ Laura lachte, en haar ogen lachten ook echt mee.

74. Celine liep mopperend door het huis. Dat Laura een zombie geworden was, was al erg genoeg. Maar dat Melvin dan nog met haar om wilde gaan, was helemaal van de gekken. Een zombie ! Ze zuchtte en liep ineens tegen een grote hond aan. ‘ Olly!’ lachte ze. ‘Je bent gegroeid!’

75. ‘ Wat ben je een grote jongen geworden, zeg.’ Celine ging voor de tv trainen, maar daar kwam niet veel van. Olly was voortdurend aan de meubels aan het knagen. ‘ Olly, stop daar nu eens mee!’ riep Celine, maar het hielp niet.

76. ‘ En nu – is het afgelopen!’ riep Celine terwijl ze moeizaam overeind kwam. Ze dreef de hond in een hoek en bleef vlak voor hem staan. Ze priemde haar wijsvinger in zijn richting. ‘ Heb je me gehoord? Je laat de meubels heel, Olly! Afblijven!’

77. Maar toen ze Olly’s smekende blauwe ogen zag, kon ze niet langer streng blijven. De hond was bang in elkaar gedoken. ‘ O, sorry, Ol. Ik wilde je niet bang maken.’ Snel knielde Celine bij hem neer, en meteen leefde hij weer op. Enthousiast begon hij te kwispelen.

78. ‘ Het is al goed, jongen. Maar voortaan op je bot kauwen, in plaats van op de bank. Okee?’ Olly rolde zich piepend op zijn rug en begon breed te grijnzen toen Celine over zijn buik aaide.

79. De deur ging open en Melissa kwam binnen. Celine ging weer terug naar haar training. Eerst zag Melissa niets, maar toen zag ze de grote hond in de hoek. ‘ Olly?! Mam, is Olly opgegroeid?’ ‘ Daar...lijkt het wel op, hè?’ steunde Celine tijdens haar buikspieroefening.

80. ‘ Gaaf. Hij is mooi!’ lachte Melissa. Ze wilde net aan haar huiswerk beginnen, toen buiten de carpool toeterde. O ja, dat stomme baantje. Ze was het bijna vergeten. Maar zoals haar vader altijd zei: om je levenswens te halen, moet je wel je handen uit de mouwen steken. Die $100.000 kwamen niet vanzelf.

81. Inmiddels hadden Melvin en Laura afscheid genomen. Hij keek haar na toen ze de straat uit slofte. Zo te horen probeerde ze haar leven weer op te pakken, en zo normaal mogelijk alles te doen. Maar ze blééf toch een zombie – dat kon je niet ontkennen. Hopelijk zou ze weer gelukkig worden.

82. Melvin voelde zich goed na het gesprek. Het was mooi om te zien hoe Laura weer van het leven wilde genieten. Thuis zocht hij zijn vrouw, en vond haar in de badkamer. ‘ En, hoe was het met de zombie?’ spotte ze. ‘ Het gaat heel goed met Laura .’ zei Melvin nadrukkelijk.

83. ‘ Het zal wel.’ zuchtte Celine. ‘O, Olly is opgegroeid. Moet je echt zien!’ Melvin gaf het op. Er was gewoon geen zinnig gesprek met Celine te voeren. Hij moest toegeven dat Olly leuk was opgegroeid. Daarna begon hij maar aan de lunch.

84. Tijdens het eten probeerde hij nog een paar keer iets over Laura te zeggen, maar hij werd meteen afgekapt. Celine wilde er duidelijk niets over horen. Steeds begon ze snel over Melissa, Olly, Cookie, haar baan, of een nieuw paar laarzen dat ze gekocht had. Een levende dode paste gewoon niet in haar perfecte leventje.

85. ‘ Olly moet trucjes leren!’ kirde Celine. ‘Dat lijkt me zo schattig. Een pootje geven, of opzitten. Kun jij hem dat niet leren?’ ‘ Ik? Waarom ik? Het is Melissa’s hond.’

86. Maar Melissa had amper oog voor haar honden. Ze was veel te druk met school, werk en vrienden. Met haar buurjongen en buurmeisje kreeg ze een steeds leukere band. Eerst kende ze hen niet echt, maar nu praatten ze bijna elke dag wel even.

87. ‘ Sander de Beer, dat is toch jouw halfbroertje?’ vroeg Melissa aarzelend. ‘ Sander is cool. Zit bij mij in de klas.’ viel Bas tussenbeide. ‘ Weet ik.’ glimlachte Melissa. ‘Hij is écht cool. Ik zou hem best wel eens beter willen leren kennen.’

88. ‘ Jullie zouden een leuk stelletje zijn!’ riep Mariëlle enthousiast uit. ‘Já, Melissa en Sander de Beer! En dan gaan jullie trouwen en zijn we familie!’ De meisjes lachten. ‘ Maar even serieus. Zou je niet iets voor me kunnen regelen?’ ‘ Ik zal kijken. Ik kan je meenemen als ik een keer bij hem langs ga.’

89. ‘ Dat zou gaaf zijn. Ik heb eigenlijk nog nooit met hem gesproken.’ bekende Melissa. ‘Maar als ik hem op school zie, of als hij hier bij jullie langs kwam...’ Melissa begon te blozen. ‘ Sander is een leuke jongen. Lekker relaxt, spontaan, grappig. Maar dat is logisch, want hij is een halfbroer van mij!’ lachte Mariëlle.

90. De buurmeisjes praatten nog een tijdje met elkaar, en namen toen afscheid. Het begon al laat te worden, en ze moesten allebei nog huiswerk maken. Melissa ging aan haar bureau zitten, staarde even nadenkend naar buiten, en ging toen aan de slag.

91. Ze had de grootste kamer van het huis gekregen, en daar was ze ook heel tevreden mee. Ze had nu een eigen tweepersoonsbed, een mooi zithoekje met een kleed, en een bureau waar ze rustig haar huiswerk kon maken.

92. Celine en Melvin waren trots op hun dochter, dat ze al zo zelfstandig was. ‘ Nog even, en ze is volwassen.’ zuchtte Melvin. ‘ Nog even, en wij zijn oud.’ grinnikte Celine. ‘Ik moet er niet aan denken.’ ‘ Dat duurt allemaal nog wel even. Voorlopig zijn we nog gewoon volwassen.’

93. ‘ Daar wil ik dan ook nog wel van genieten!’ giechelde Celine, en ze trok haar man mee naar de slaapkamer. ‘ Daar zeg ik geen nee tegen,’

94. ‘ Maar hoe oud je ook bent, je blijft de mooiste vrouw van de wereld,’ fluisterde Melvin en hij kuste zijn vrouw in haar nek. ‘ O, slijmerd. Wacht maar, tot ik straks grijs en rimpelig ben.’ ‘ Kan me niet schelen. Je blijft een ongelofelijk lekker ding!’

95. Melissa zat op haar slaapkamer, en dacht na. Stiekem had ze al heel lang een oogje op Sander. Elke keer als hij richting Mariëlle’s huis liep, stond ze door het raam naar hem te staren. Als ze hem op school zag lopen, werd ze rood.

96. Ja, hij was een knappe jongen, haar achterneef (want dat was hij). Maar wat zou mam ervan zeggen? Sanders moeder was een zombie, en het was wel duidelijk dat Celine daar niets mee te maken wilde hebben. Zou ze het dan wel goed vinden als haar dochter met de zoon van de zombie om ging?

97. Al heel vroeg was Melissa weer wakker. Vandaag zou ze Sander weer zien, op school! In de pauze ging ze altijd zo dicht mogelijk bij hem in de buurt staan met haar vriendinnen, zodat ze hem stiekem in de gaten kon houden. MEADOW 1 dag kijken

98. ‘ Zin in vandaag?’ lachte Mariëlle toen ze met z’n drietjes de schoolbus in stapten. Melissa knikte enthousiast. Ze zei verder niets meer, want ze wist ook wel dat Mariëlle er vandaag niet zo’n zin in had. Ze zag ook hoe ze gepest werd op school. Maar wat deed je eraan? Melissa wist het niet.

99. Melvin greep naar zijn buik. Wat had hij ineens een vreselijke honger... Hij ging maar even terug naar bed.

100. Die middag kwam Melissa huilend uit haar werk. Ontslagen! Ze was gewoon ontslagen! Eén verkeerde keuze, en ze kon wel gedag zeggen tegen haar goedbetaalde bijbaantje. ‘ Rotwerk.’ snikte ze.

101. Nog steeds met tranen op haar wangen liep Melissa naar binnen, en tilde Cookie uit zijn kooi. ‘ Hey,’ zei ze schor. Het hondje piepte.

102. Bij het zien van het lieve koppie met die kleine oortjes en oogjes, moest Melissa toch wel weer een beetje lachen.

103. Celine kwam binnen en Melissa vertelde haar alles. ‘ Ontslagen...’ zuchtte Celine. ‘Nou, ik vind het al heel goed dat je dit baantje gehad hebt. Je vindt vast snel weer iets nieuws! Iets beters, ook!’ ‘ Dank je, mam.’ glimlachte Melissa. Ze voelde zich meteen weer beter.

104. Melvin had nog steeds niets gegeten vandaag, en hij voelde zich vreselijk. ‘ Toch maar weer terug naar bed.’ stamelde hij, toen hij naar beneden wilde gaan. Snel kroop hij terug onder de dekens. ‘ Welterusten, Olly.’ zei hij tegen de hond die op het voeteneinde lag. Celine zou woest worden als ze dat zag, maar hem kon het niet schelen.

105. Melissa was nog even naar buiten gegaan en zag Mariëlle. Ze zag al meteen dat haar ogen rood waren van het huilen. En ineens wist ze hoe ze haar kon helpen. ‘ Maartje,’ begon ze een beetje verlegen. ‘Zullen we voortaan samen eten in de pauze? Je mag wel bij mijn groepje komen zitten. Je vindt ze vast aardig. Je weet wel, omdat je meestal... alleen zit.’ Mariëlle knikte aarzelend, maar dankbaar.

106. ‘ Okee,’ glimlachte Melissa. ‘Ik vind het echt niet normaal dat zoveel mensen je negeren, of raar doen. Slaat gewoon nergens op. Maar Mariëlle, eh, als je dan bij mij komt zitten... Zul je dan Sander ook een keer meenemen?’ Mariëlle schoot in de lach. ‘ Natuurlijk, meid. Natuurlijk!’

107. x Tot de volgende update! (oud)