2. Na época en
que en Santa
Comba había
moitísimos
bosques, as
bruxiñas eran
louras e o sol
brillaba as 24
horas do día.
3. Non había
noite e os
bruxiñ@s non
podían saír a
pasear nas
súas escobas
á luz das
estrelas, pois
non había
estrelas.
4. A bruxiña
Laura, a pesar
de todo, vivía
feliz pintando
paisaxes
lúgubres,
sórdidos
lugares e
castelos
tenebrosos.
5. Pero un día
chegou un
morcego amigo e
contoulle que
unha nube de
fume negro e
espeso viña cara
ao bosque e que
estaba matando a
todos os
habitantes.
7. O bruxiño, que se
chamaba Ismael,
díxolle que
estivese tranquila,
que el sairía
inmediatamente
para o lugar por
onde había de
pasar a gran nube,
e a destruiría.
10. Cos pedaciños
negros pintoulle o
pelo á bruxiña
Laura e, dende
ese día, chámana
a bruxiña do pelo
negro, pois ela
sae cando o sol se
vai e cobre o ceo
co seu pelo
negro, cheo de
estreliñas.
11. Dende entón
Ismael é o garda
do ceo de Santa
Comba e se pos
atención, nas
noites de lúa
chea, ao mellor
podes velo
voando na súa
escoba.
