2. PRESENTE PERFECTO SUPINO
El tema de supino se forma añadiendo una t al tema de presente (que
puede modificarse fonéticamente: bt > pt).
Sirve, como raíz, para formar el participio de perfecto y el de futuro.
scrib-ere scrips-isse script-um esse
inf. pres. act. inf. perf. act. inf. perf. pas.
En los verbos deponentes se darán las formas pasivas: loquī locūtum esse
(infinitivo de presente y de perfecto)
En los verbos que carezcan de la forma pasiva no estará esta forma (infinitivo
de perfecto): posse potuisse
En los enunciados (en el margen de los capítulos del libro):
En los verbos transitivos aparecerán las formas principales de cada verbo:
dicere dixisse dictum (esse)
3. Alargamiento vocálico emere, ēmisse, ēmptum
venīre, vēnisse
Pérdida de n o m scindere, scidisse, scissum
rumpere, rupisse, ruptum
Reduplicación de sílaba en perfecto pellere, pepulisse, pulsum
Sin cambios solvere, solvisse, solūtum
En los temas en ē: la ē cambia en i terrē-, terri-t-
Asimilación
scrib-, scrip-t- (b > p, sorda como la t)
claud-, claus- (dt > tt > ss > s)
En los temas en ē: la ē cambia en u iacēo, iacuisse
Perfectos en -s scribere, scripsi, scriptum
dico, dixi, dictum
4. en -tum
en -tū
Con verbos de movimiento para
expresar finalidad.
Modifica adjetivos como facilis y difficilis
Ego non venio villam oppugnātum sicut hostis, nec pecuniam postulātum venio.
Nomen meum non est
facile dictū: Tlepolemus
nominor.
Nomen meum non est
facile dictū: Tlepolemus
nominor.
5. PRONOMBRE ISTE, ISTA, ISTUD
SINGULAR PLURAL
MASCULIN
O
FEMENIN
O
NEUTRO
MASCULIN
O
FEMENINO NEUTRO
NOMINATIVO iste ist-a istud ist-ī ist-ae ist-a
ACUSATIVO ist-um ist-am istud ist-ōs ist-ās ist-a
GENITIVO ist-īus ist-īus ist-īus ist-ōrum ist-ārum ist-ōrum
DATIVO ist-ī ist-ī ist-ī ist-īs ist-īs ist-īs
ABLATIVO ist-ō ist-ā ist-ō ist-īs ist-īs ist-īs
Iste canis ferox me intrāre non sinit. = ille canis apud te
6. Hic-i-ne?
haec-i-ne?
hoc-i-ne?
Después de SI y NUM el pronombre interrogativo QUIS se convierte en indefinido
= aliquis, aliquid.
Si quis villam intrāre vult, ianuam pulsat et extrā ianuam exspectat.
Num quid tecum fers?
Num quis hic est? Num quis hanc aperit iānuam? Heus tu, ianitor! Quin aperis?
Dormisne?
= cur non?
Hicine canis
te terruit?
Hicine canis
te terruit?
7. (ianitōri); qui statim epistulam prehendit et in
atrium ad dominum suum fert.
VALOR DEMOSTRATIVO DESPUÉS DE PAUSA
sub tectō esse
sub tectum ire
= rogo te
Ianitor intrā ianuam sedet cum cane suō.
Admitte me
sub tectum,
ianitor -amābo te!
Admitte me
sub tectum,
ianitor -amābo te!
8. Con participio de presente
Ianitōre dormiente, canis vigilans ianuam custōdit.
(= dum ianitor dormit)
Con participio de perfecto
Cane vinctō, tabellarius tandem intrat.
(= postquam canis vinctus est)
Anuli quibus digiti ornantur non ex ferrō, sed ex aurō facti sunt.
(= ferreus) (= aureus)