2. Peinzend liep ik de deur uit. Ik wist echt niet of het me ging lukken. Ik moest dus een vriend
hebben. Maar tot nu toe was ik nou niet echt iets interessants tegengekomen. Ik wist wel dat ik de
tijd had, maar ik voelde toch dat ik niet langer alleen kon zijn. 2 dagen alleen was eigenlijk al te
veel.
3. Die Vincent was een ongelooflijke etter. Maar hij was wél de enige man die ik van mijn leeftijd
was tegengekomen. Als ik niet gauw een betere man zou ontmoeten, zou ik óf lesbisch worden, óf
Vincent nemen. Ik rilde en zei streng tegen mezelf; “Lana, doe even normaal! Je bent nu echt
wanhopig aan het doen. Haal eens even rustig adem. Je komt wel iemand tegen. Misschien op je
werk. Misschien wel niet. Maar je komt echt wel iemand tegen.”
4. “Boe.”
Ik schrok en slaakte een gilletje.
“Oh. My. Gosh. Wie ben jij en wat doe jij hier?”
De man tegenover me begon te lachen.
“Rustig aan. Een vraag tegelijk.”
5. “Ik ben Matt, welkom hier in dit oord.” Hij sloot mij in zijn armen en ik genoot van zijn aanraking
op mijn huid. Matt en Lana. Het klonk zó lief!
“Ik ben Lana. En, bedankt. Dat is tot nu toe de beste knuffel die ik in dit oord gehad heb.”
“Haha! Dat zal. Ik hoorde van Vince dat jij hier was komen wonen. Hij kon je zelf niet aan, dus
liet hij het mij proberen.”
6. “Mannen.” Zuchtte ik.
Matt moest lachen en zei met een brede glimlach; “Nog altijd beter dan een ongestelde vrouw. Wij
moeten nog erger lijden dan jullie, hoor!”
“O ja?” Zijn grijns werkte aanstekelijk en ik moest mee grijnzen. Door zijn aanwezigheid wist ik
gewoon niet hoe ik moest reageren.
7. “Wat hoorde ik nou van Vince? Heb jij hem een beetje belachelijk gemaakt?” Grinnikte hij.
“Ja, nou… Sorry. Ik kan Vincent niet uitstaan. Hij is zo onbeleefd!” Antwoordde ik schuchter.
Matt gierde het uit en zei naar adem happend; “Hij is nog nooit een meisje tegen gekomen die zo
reageert op zijn opmerkingen. Hij heeft respect voor je.”
“Haha!”
8. Matt bewoog zich dichter naar me toe en zei; “Ik heb respect voor je, Lana.”
Blozend staarde ik naar mijn voeten en fluisterde; “Hihi, thanks, Matt.”
Een tijdje was het stil en toen ik weer opkeek ontmoetten zijn ogen de mijne. Onderzoekend keek
hij in mijn ogen en ik voelde me wiebelig. Was dit dan toevallig die man die ik zocht?
9. Ik trok de stoute schoenen aan en ging tegen hem aan staan.
“Eigenlijk… Heb ik geen respect voor je, maar ben je gewoon ongelooflijk aantrekkelijk, Matt!”
Matt zweeg even en dacht na. Daarna pakte hij mijn hand even vast en kneep er zachtjes in.
“Bedankt, Lana.”
10. “Wat staan wij hier eigenlijk te doen als een stelletje verliefde pubers.” Giechelde Matt. Ik grinnikte
mee en barste toen in lachen uit. Belachelijk was het ook wel. Daar had ie helemaal gelijk in. Maar
het voelde ook als zo’n verliefdheid. Alleen dan erger. Matt had mijn aandacht getrokken. En hij
ging die aandacht niet snel verliezen. Naar wat ik zag was dat wederzijds. Gelukkig.
11. Na velen uren buiten gekletst te hebben, was het tijd voor het afscheid. Ongemakkelijk stond ik
tegenover hem. Hij dacht niet na en trok me in zijn armen. Teder kuste hij me en streelde daarna
mijn gezicht.
“Het was gezellig, Lana. Bel je me?”
Sprakeloos knikte ik. Matt & Lana. Dat klonk geweldig!
12. Na de hele middag met Matt te hebben gepraat, had ik toch wel trek gekregen. Met mijn hoofd vol
met Matts lippen en leuke lach, begon ik de paprika te snijden.
“Verdikkie!” Gilde ik kwaad, toen ik in mijn vinger sneed. Ik smeet het mes weg en was van het een
op het andere ogenblik ongelooflijk chagrijnig. Ik miste Matt nu al. Ik pakte mijn mes weer op en
ging weer verder met de stomme paprika.
13. Toen ik mijn prakkie had warmgemaakt, ging ik op mijn stoel zitten en begon te eten. Met lange
tanden. Mijn buik zat al vol. Vol met vlinders. Vol met Matt. Vol met…
“Oh Lana. Puber!” Sprak ik mezelf toe. Het hielp niet. Ik had geen honger. Ik besloot toch mijn
bord leeg te eten en dan de restjes te bewaren. Ik zou daarna maar mijn bed in gaan. Ik kon niet
wachten om Matt weer te zien. Ookal was het dan in mijn dromen…
14. Ik zocht in mijn koelkast naar een plekje om mijn eten in te dumpen, maar ik deed zo klunzig dat
ik een pak met melk liet vallen.
“Verdikkie!” Riep ik weer. Wat was dit toch? Ik was nog nooit zo gek op een man geweest. Maar
ik had dan ook nog nooit een man ontmoet zoals Matt. Kon ik hem maar bellen. Zijn stem even
horen. Even met hem lachen. Hij was nog geen uur weg.
15. De telefoon ging een keer over. Twee keer. Drie keer. Toen hoorde ik hem.
“Hi, met Matt.” Zei hij.
“Hi Matt, met Lana.” Stamelde ik. Toen klonk zijn stem een stuk vrolijker.
“Lana! Ik dacht net aan je!”
“Ja. Ik dacht ook al aan jou.”
16. “We zijn wel erg, zeg.” Lachte ik.
“Ja hè? We kunnen nu al niet zonder elkaar!” Grapte hij.
“Kom anders bij me wonen.” Zei ik zachtjes.
“Lana? Lana? Ben je er nog?” Toen viel de telefoon uit. Weg bereik. Ik ging mijn bed maar in. Ik
17. Ik kroop mijn bed in en dacht wéér aan Matt. Wat zou het fijn zijn om met hem
een bed te delen.Naast elkaar te liggen. Gewoon bij elkaar zijn… Ik sloot mijn
ogen en stelde zijn lippen op mijn huid voor. Het voelde heerlijk. Ik genoot
oprecht van mijn dagdroom… En voordat ik het door had,verdween ik in een
diepe slaap.
19. Met mijn hoofd vol Matt stond ik op en maakte mijn bed op. Ik was helemaal
opgewekt en vrolijk, over een paar uur zou ik namelijk Matt proberen te bellen en
vragen of ie langs zou willen komen. En dan…
Ik schudde mijn hoofd. Misschien wou hij helemaal niets met me, maar alleen
maar zoenen. Dat zou een blunder zijn!
20. Ik sprong onder de douche en rilde. Gadverdamme! Water was koud! Had ik mijn
rekeningen wel betaald? Ik haalde mijn schouders op en wachtte tot het water
warmer werd. Dat werd het niet, dus douchte ik met koud water. Dankbaar trok
ik mijn kleding aan en werd al gauw wat warmer. Toen hoorde ik geritsel. De
21. Blij sloeg ik de krant open en zag dat mijn droombaan er alwéér niet bijstond.
Maar ik wou Tara redden en Matt bij me laten intrekken, en dan had ik toch écht
een baan nodig. Ik besloot om het te proberen in het leger. Daar zou ik alleen
maar wat conditie voor nodig hebben en sport was zo erg nog niet.
22. Toen pakte ik de telefoon en pleegde een sollicitatiegesprek via de telefoon. Ik
werd voor proef aangenomen! Daarna belde ik Matt om te vragen of ie langs
kwam. Hij lachte en zei dat ie er zo aankwam. Dus probeerde ik me een beetje te
fatsoeneren en holde ik naar buiten. Wat was er nou leuker dan dat je vriendin
op je te wachten stond?
23. Ik plofte op het gras neer en keek in de richting waar Matt zo uit zou komen.
Hij was er nog niet. Er kwamen nog wel andere mensen langs, maar die zag ik
niet echt. Met mijn gedachten zat ik wéér bij Matt. Misschien zou hij me straks
wéér zoenen! Oh, dat zou geweldig zijn! Toen hoorde ik voetstappen en zag ik
Matt aankomen! Ik sprong overeind en liep naar hem toe.
24. Zonder aarzelen pakte hij me vast en drukte een zoen op mijn mond. Ik grijnsde
en keek hem stralend aan. Zachtjes fluisterde hij in mijn oor; “Ik heb je gemist.”
Ik bloosde en antwoordde terug door hem een kus op zijn wang te geven. Hij
giechelde als een kleine schooljongen en zei zachtjes; “Is dat alles?”
25. Toen begon het te hagelen en lachend drukte ik mijn lippen op de zijne. Mijn
mond ging open en zijne ook. Onze lippen waren met elkaar versmolten en ik
genoot echt van dit moment. Toen eindigde ik onze kus en zei; “Niet te veel. Ik wil
kunnen genieten.” Hij glimlachte en zei; “Ik geniet omdat ik met jou ben. Wat ik
doe, boeit me niet.”
26. Door die woorden werd ik stil en liet mijn glimlach mijn gedachten verraden. Er
had een komeet in kunnen slaan en ik had het nog niet gemerkt. Zijn lichaam
tegen de mijne. Zijn armen om mijn lichaam. Zijn gezicht vlak bij de mijne. Dit
was een love story like never seen before.
“Waar denk je toch aan, mijn roosje?” Fluisterde hij zachtjes in mijn oor.
27. “Aan jij en ik, samen.” Zei ik terug. “Wil je bij me komen wonen?” Hoopvol
duimde ik achter zijn rug maar dat leek niet nodig.
“Moet je dit serieus nog vragen?” Ik wist niet helemaal hoe hij het bedoelde, maar
toen zijn gezicht weer dichterbij kwam wist ik dat ik dat niet hoefde te vragen.
Nátúúrlijk wou hij bij me wonen!
28. If that’s not love, then what is?
If that’s not friendship, then what is?
If that’s not music, then what is?
If that’s not music, then what is?
29. Ik deed mijn ogen weer dicht en dacht; ‘Ik wil een huisje waar hij en ik kunnen
wonen. Aparte woonkamer, aparte badkamer, aparte slaapkamer.’ en ik wist dat
het gelukt was. Ik kuste hem vurig en wees hem daarna op ons huisje.
“Het is precies goed. Het is precies ons.” Zei hij.
30. Die woorden waren zo goed dat ik nog snel zei; “Goede woorden.” en Matt toen
wéér zoende. Deze behoefte zou alleen nog maar erger worden. Dat wist ik zeker.
Matt keek wel verbaasd van deze kant van mij, maar hij vond het niet erg. Zijn
lippen vormde zich perfect naar mijn lippen. Zijn ademhaling ging precies gelijk
met de mijne.
31. Met mijn nieuwe huisgenoot nuttigde ik een maaltijd. Hij blies een kushandje
naar mij toe en ik bloosde. Hij glimlachte om mijn gezicht en drukte nu een kus
op mijn hand. Ik giechelde en nam gauw een hap van mijn eten. Ik schaamde me
kapot voor mijn rode kleur.
32. “Matt… Eh…” Ik twijfelde. Ik ging vragen of hij mijn partner zou willen worden in
de 10G. Opdracht. “W-wil j-je met mij k-kinderen krijgen?” Perste ik eruit. Matt
fronste even met zijn wenkbrauwen en knikte toen. “Als je het nooit meer zo
paranoïde zegt, dan graag.”Het was dat ik zat, maar anders was ik in zijn armen
gevlogen.
33. Ik deed gauw de afwas, want mijn carpool kon ieder moment voor staan. Toen
bedacht ik me dat ik dankzij Matt nog niets aan mijn lichaam gedaan had maar
het deerde me niet. Ik had een baan en daar ging het om. Ik zou morgen er wel
aan werken, maar eerst genieten van Matt.
“Lieverd, je carpool!” De vlinders werden gek toen hij me ‘schat’ noemde.
34. Hij kuste me heftig en ik ging mee in zijn kus. Hij duwde me zachtjes van me af
en fluisterde met een onderdrukte lach in zijn stem; “Schat, je carpool. Je moet
echt gaan.” Ik lachte en antwoordde; “Oké. Vanavond dan.” Hij knikte.
“Ik kan niet wachten tot wij een klein garnaaltje krijgen.”
Ik kuste hem nog een keer en holde toen naar mijn carpool toe.
35. “Sorry dat ik zo laat ben.” Verontschuldigde ik me. “Geeft niet, je bent niet té laat.
zei de vrouw achter het stuur.
“Ik ben trouwens Lana, Lana Vandoren.”
“Ah, had ik al gehoord. Ik ben Evelien Bus. Ik ben voorlopig je chauffeur.”
36. Ik ging in de auto zitten en bekeek hem uitgebreid. Het was een krakkemikkig
ding en het roest stond overal. Evelien zag er wel vriendelijk en betrouwbaar uit
dus ging ik achterover zitten en liet me naar mijn werk rijden. Ik was benieuwd.
37. Toen ik thuis kwam lag Matt al in zijn bed. Ik hoorde geblaf en zag Tara staan.
Lieve, lieve Tara! Ik dook gelijk naar haar toe en liet me likken. Enthousiast
sprong ze op me en liet zich aaien. We stoeiden en rollebolden over de grond.
“Tara!” Riep ik blij.
“Woef!” Kefte ze blij.
38. Ik zou Matt flink verwennen, dacht ik bij mezelf. Maar ik had niet veel tijd om te
denken, want Tara vroeg veel aandacht.
“Mooie meid, wie is er een mooie meid dan?” Kirde ik.
“Wraf-waf-wroef!” Blafte ze.
“Ga je mee uit?” En met die woorden liep ik samen met haar de nacht in.
39. Toen ik terug was van het lopen met Tara kroop ik mijn bed in en werd nog
gekust door Matt. Maar Matt moest nu met Tara gaan trainen en straks aan het
werk, dus bleef hij niet langer liggen. Ik mummelde in mijn slaap en drukte Matts
kussen tegen me aan. “Matt…” Kreunde ik. Toen dommelde ik in en wist ik niets
meer.
