2. “Oh liefje toch!” Bella springt meteen op als ze het aangeslaagde
gezichtje van haar zoon ziet. Ze voelt dat hij trilt. Nora en Paul zijn ook
opgestaan en wacht tot hij verder gaat met praten.

3. Daniel vertelt het hele verhaal. Nora kijkt paniekerig naar Paul en die
kijkt haar razend van woede aan die ze niet kan plaatsen.
“Kom, we moeten haar zoeken!” Nora rent naar buiten met Paul op haar
hielen.

4. “Daphne! Daphne!” roept Nora als ze bij het speeltuintje zijn. Inderdaad
geen spoor van het kleine meisje. Net jarig en dan ineens verdwenen!
Nora heeft wel een vaker op het nieuws gezien dat er kinderen
verdwijnen en dan nu is haar kleine meisje ook… Niet aan denken,
vermand ze zichzelf.

5. Achter haar hoort ze Paul ook roepen. Wanhopig struint hij alle hoeken
af, naar een teken van Daphne. Helaas krijgt hij haar niet gevonden. Toch
geeft het haar een goed gevoel dat ze niet alleen is. Paul is bij haar en ze
weet dat hij vastbesloten is om haar dochter levend en wel weer thuis te
krijgen.

6. Paul voelt dat Nora naar hem kijkt en pakt haar vast.
“Het spijt me zo. Ik had met ze mee naar buiten moeten gaan. Ze zijn
allebei nog zo jong en zo’n grote verantwoordelijkheid. Gelukkig heeft
Daniel niks.” Paul schudt zijn hoofd.

7. “Het is jouw schuld niet! Daphne is nou eenmaal zo wispelturig. Ze vind
alles leuk wat ze tegenkomt en je kent haar karakter. Waarschijnlijk denkt
ze dat ze de wereld aan het ontdekken is.” Daar moest Nora hem wel
gelijk in geven. Samen lopen ze naar binnen en laat Nora zich uitgeput op
een stoel zakken.

8. Bella heeft intussen de politie gebeld en in no time staat er een rood
harige agente in de woonkamer. Deze stelt een paar vragen aan Paul.
“Ze waren gewoon aan het spelen en ineens komt Daniel de kamer in
rennen dat ze verdwenen is,” vertelt Paul. Hij hoopt maar dat ze haar
kunnen vinden. Verder probeert hij de agente bij Nora vandaan te
houden.

9. Hij merkt dat de agente hem begint te herkennen, ondanks zijn
groeiende baard en warrige haren. Eens had hij een netjes kortgeschoren
koppie en een gladgeschoren kin. Om vragen over hem te voorkomen,
houdt hij geen minuut op met praten. Hij ziet aan de ogen van de agente
dat ze hem doorziet.

10. “Denkt u dat jullie haar kunnen vinden?” vraagt Paul, een beetje
ongemakkelijk onder haar nieuwsgierige blikken.
“Jazeker. Bij vermissing van kinderen is het zo dat ze vaak na een dag
alweer terecht zijn. Meestal komen we niet eens opdagen omdat er pas
een melding gemaakt mag worden als een persoon pas vierentwintig uur
vermist wordt. Maar bij kinderen maken we meestal een uitzondering.”

11. Paul knikt, opgelucht dat de vrouw niet verder vraagt. Helaas voelt hij
zich daarna meteen weer woedend als hij eraan denkt wat er met
Daphne gebeurd zou kunnen zijn. Als Michael haar maar niet te pakken
heeft gekregen…
Paul bedankt de agente en laat haar snel uit, voordat ze de kans krijgt om
nog meer vragen te stellen.

12. Wanneer hij terug komt ziet hij dat Nora verdwenen is. Bella ziet zijn
geschrokken gezicht en vertelt hem dat ze even op bed is gaan liggen.
Opgelucht haalt Paul adem en opent de deur van haar slaapkamer. Hij
ziet dat ze met haar ogen dicht op bed ligt. Haar ademhaling gaat
zachtjes op en neer, alsof ze slaapt.

13. Echter weet hij dat ze in deze toestand niet in slaap zou kunnen vallen.
Even voelt hij de verleiding om naar haar te gaan liggen, maar hij heeft
nog een appeltje te schillen met iemand. Iemand die haar leven zou
kunnen verwoesten als hij er niks aan deed. Het was nu echt afgelopen
met die man! Paul geeft een kus op Nora’s voorhoofd en wenst haar
welterusten.

14. Als Paul weer de kamer uitkomt, loopt Bella meteen naar hem toe.
“Wat moeten we nu doen?” Paul heeft gelukkig al een idee klaarstaan.
“Zou je even hier willen blijven, zodat ik mijn spullen kan gaan halen?
Dan blijf ik zo lang mogelijk hier om haar te steunen. Dan kunnen jij en
Daniel ook naar huis om even bij te komen. Hij zal wel geschrokken zijn.”
Bella vindt het een goed idee en zegt dat hij moet bellen als hij haar
nodig heeft.

15. Paul laat ze uit en zegt tegen Daniel dat hij zich niet schuldig hoeft te
voelen. Hij heeft Daphne immers niet gedwongen om weg te gaan. Als hij
het betraande gezicht ziet van de jongen, beseft hij dat het kind nog
meer geschrokken is dat hen allemaal bij elkaar. Het kan niet anders zijn
geweest dan dat Michael Daphne heeft meegenomen. En Paul gaat haar
terughalen.