2. Twee jaar
eerder…
“Oh schatje, ik wil meer! Je kust zo heerlijk!” Jane geniet van de
liefkozende kussen en aanrakingen van Erik, haar nieuwe liefde.

3. Ze stoppen allebei met kussen om even op adem te komen.
“Het liefst zou ik nu bij je blijven, maar ik moet naar mijn werk, helaas,”
zegt Erik.

4. Jane glimlacht.
“Ik dacht dat je van je werk hield?” plaagt ze hem. Ook Erik moet lachen.
“Ja, maar ik hou meer van jou,” zegt hij met een knipoog.

5. “Ik kom zo snel mogelijk weer, maar dat ligt natuurlijk aan mijn werk. Ik
zal je zo snel mogelijk bellen, schatje.” Erik pakt de handen van Jane en
knijpt er even in.
“Dat weet ik toch, ik zal op je wachten,” zegt Jane.

6. Erik geeft haar een kus op haar voorhoofd.
“Succes met werken, schatje,” zegt Jane. Ze kijkt hem na terwijl Erik
zichzelf uitlaat.
“Doe je wel voorzichtig?” roept ze hem nog na. Erik draait zich om.
“Natuurlijk schatje!”

7. Na een paar minuten staat Jane nog steeds te dagdromen, als ze ineens
een geluid hoort vanuit de keuken. Ze draait zich om en ziet Daisy op
haar af komen lopen.
“Is hij goed gekeurd?” Daisy antwoord met een miauw.
“Mooi, want ik ben van plan om nog lang met hem samen te zijn.”

8. Anderhalf jaar
eerder…
“Jij leugenaar! Waarom heb je me niet verteld dat je al getrouwd was?!
Je hebt mij gewoon voorgelogen!” Jane duwt Erik naar achteren. Ze is
helemaal van streek.

9. “Het spijt me schatje,” zegt Erik en probeert Jane in zijn armen te nemen.
Deze moet er niks van weten.
“Je bent een bedrieger! Ik haat je! Ik wil je nooit meer zien!” schreeuwt
Jane zo hard, dat de buren haar kunnen horen.

10. “Ik zal bij haar weg gaan!” zegt Erik om haar milder te stemmen. Jane’s
woede neemt een beetje af.
“Oh ja?” vraagt ze met haar handen in haar zei.
“En wat nou als dat weer één van je leugens is?”

11. “Dat ik heb verzwegen dat ik getrouwd ben, was fout, maar al het
andere, zoals dat ik zielsveel van je hou, is géén leugen! Ik zweer het je!
Ik zal voor jou weg gaan bij mijn vrouw.” Erik probeert Jane nog een keer
aan te raken en deze keer lukt het.
“Echt?” vraagt ze voorzichtig.

12. “Echt waar. Sinds dat ik jou heb ontmoet, weet ik pas wat echt liefde is. Ik
voel nu pas die bekende kriebels, terwijl ik die bij mijn huidige vrouw
nooit heb gehad.” Jane voelt zich steeds misselijk worden bij het woord
‘vrouw’.

13. “Alsjeblieft, geloof me nou…,” smeekt Erik. Jane bezwijkt aan zijn
liefdevolle smeekende gezicht en geeft zich over.
“Oké, vooruit. Maar ik wil dat je zo snel mogelijk van haar gaat
scheiden!” Erik kan zijn geluk niet op.
“Natuurlijk,” zegt hij en tilt haar op om een wilde middag te beleven.

14. Eén jaar
eerder…
Zuchten loopt Jane naar de wasmachine. Het is al de zoveelste keer dat
het kapot is en de zoveelste dag dat Erik haar niet gebeld heeft. Steeds
vaker begint ze te twijfelen of Erik wel zijn vrouw voor haar verlaat.

15. Ze weet wel dat hij van haar houdt, maar of dat sterk genoeg voor hem
is? Gelukkig hebben ze geen kinderen, want dan was het een ander
verhaal geweest. Plotseling hoort ze dat bel gaan.

16. Jane haast zich naar de voordeur en ziet tot haar verassing Erik in zijn
werkkleding voor haar deur staan. Meteen voelt ze de kriebels in haar
buik opbloeien.

17. Zo snel als ze kan opent ze de deur en vliegt in zijn armen. Erik kust haar
meteen terug.
“Ik heb je gemist,” fluistert hij in haar oor. Of het gemeend is, weet Jane
niet, maar dit moment telt nu even voor haar.

18. “Waar heb je al die tijd gezeten? Waarom heb je niks van jezelf laten
horen?” Erik laat haar een stukje los.
“Laten we op de bank gaan zitten, dan vertel ik je alles,” zegt Erik.

19. Jane pakt Erik bij de arm en trekt hem mee naar de bank. Ze gaan allebei
zitten en ongeduldig wacht ze tot Erik begint te praten.

20. “Ik heb het Rebecca vertelt en…” Erik stopt in zijn zin.
“En, wat?” vraagt Jane.
“En… ze is het er natuurlijk niet mee eens.”

21. “Oké, dat kan ik wel begrijpen, maar het duurt nu al een half jaar. Ik wil
zekerheid hebben, Erik. Ik wil weten of je wel echt voor mij gaat…” Jane
kijkt vooruit en staart uit het raam.
“Ik ga echt alleen maar voor jou, Jane! Ik hou van je!”

22. “Weet ze het wel van… ons? Weet ze dat je een andere vriendin hebt?”
vraagt Jane voorzichtig. Erik zwijgt.
“Nog niet...” zegt hij ten slotte, voorzichtig.
“Dat is het hem nu juist, Erik! Als je het haar vertelt, wilt ze misschien wel
van je scheiden!”

23. “Dat weet ik… Dat wilde ik vanavond gaan doen en wilde je alvast
voorbereiden. Ze kan je misschien lastig gaan vallen,” zegt Erik. Jane staat
versteld.
“Oh, dat had ik niet verwacht. Maar je hoeft echt niet bang te zijn dat ik
mezelf niet kan beschermen.” Erik lacht en trekt Jane bij hem op schoot.

24. “Oh, maar daar twijfel ik ook niet aan. Ik vind het alleen zo al lastig
genoeg voor je.”
“Het is lastig voor iedereen, Erik. Maar dat is het waard, hoop ik?”
“Natuurlijk! Ik wil niets liever dan met jou aan de rest van mijn leven
beginnen!”

25. Acht
maanden
eerder…
Uitgeput ploft Jane op de bank neer. Haar ogen vallen bijna dicht, maar
de gedachte dat Erik elk moment kan komen, geeft haar energie. Ze gaat
het hem vanavond vertellen. Hij moet weten dat ze zwanger van hem is.

26. Opeens klinkt de deurbel. Jane schiet overeind en haast zich naar de
voordeur. In plaats van Erik, staan er twee agenten op de stoep. Jane
voelt ineens de adrenaline in haar omhoog gaan.

27. Met een trillende hand opent ze de deur en laat de twee heren binnen.
“Wat kan ik voor jullie doen?” Aan hen gezichten ziet ze dat ze slecht
nieuws voor haar hebben.
“Kent u Erik Simsell? We hebben vanochtend vernomen dat hij is
neergeschoten bij een zaak waar hij bij betrokken was.”

28. Jane voelt de grond onder haar wegzakken.
“W-wat? Dat menen jullie toch niet?”
“Helaas wel,” zegt de man de bruine haren.
“Heeft u hem goed gekend?”

29. “J-ja… we krijgen een kind samen…” zegt Jane en als de waarheid tot
haar doordringt, draait ze zich om. Ze kan met moeite de tranen
binnenhouden.

30. “Hij was een goed politieagent,” zegt de man met de zwarte haren.
“Kunnen we iets voor u doen? Uw familie misschien inlichten?” Jane
schud haar hoofd.
“Nee, dat doe ikzelf wel. Zou u zo vriendelijk willen zijn om te gaan? Ik
heb even… tijd voor mezelf nodig.”

31. Als de agenten zijn vertrokken, laat Jane zich tegen de deur aan op de
grond zakken. Haar hele wereld is in elkaar gestort en ze weet niet hoe ze
dat ooit weer op moet gaan bouwen. Het ging juist zo goed. Zijn vrouw
had eindelijk de scheidingspapieren getekend en dat wilden ze vanavond
gaan vieren. En zij zou hem gaan vertellen dat ze zwanger van hem was.

32. Deze baby, zou zijn of haar vader nooit leren kennen, nooit vast kunnen
houden of nooit in de ogen kunnen kijken. Zij evenmin. Bij die gedachte
stromen de tranen over haar wangen. Ze houd nog steeds zoveel van
hem! Hoe kan ze hier ooit nog overheen komen?

33. Nu…
Jane pakt Daisy op en aait haar over haar kopje. Ze heeft zojuist de
kerstversiering opgehangen en zometeen gaat ze de kerstboom optuigen.
Helaas heeft daar voor de kerst geen tijd meer voor gehad aangezien ze
bij haar ouders is geweest om bij te komen.

34. Ondanks alle ellende die ze het afgelopen jaar heeft meegemaakt, wordt
ze blij aan de gedachte dat het niet lang meer zal duren voordat de
tweeling geboren wordt.

35. Jane’s gelukkige stemming wordt verstoort door de deurbel. Waggelend
loopt ze naar de deur en ziet een vreemde vrouw staan.

36. Jane opent de deur en meteen stormt de vrouw naar binnen, zonder een
blik te werpen naar Jane’s buik.
“Jij vuile…! Je hebt me mijn man afgepakt! En nu is hij dood!”

37. Jane weet dat ze nu te maken heeft met Rebecca, Erik’s ex-vrouw.
“Het spijt me, ik wist niet dat hij al getrouwd was toen ik iets met hem
begon.”
“Ja hoor! Denk je nou echt dat hij iets voor jou voelde!” briest Rebecca.

38. Jane voelt steken in haar buik, maar laat zich kennen.
“Ik kan geen kinderen krijgen endat is de enige reden waarom hij iets
met jou had! Zodra jullie een kind hadden gekregen was hij weer naar mij
toe gegaan, dat weet ik zeker!” Jane word zo kwaad, dat ze haar woede
niet meer kan bedwingen.
“Eruit!”

39. De vrouw kon het niet laten om nog een rotopmerking te maken.
“Hij hield niet van je! Hij was nooit van plan geweest om mij te verlaten.
Nooit!” Na die woorden vertrok ze. Jane gelooft haar niet. Erik had wel
van haar gehouden.

40. De steken in haar buik werden erger. Zelfs zo erg dat ze zich aan het
schoenenrek vast moest houden om niet om te vallen.

41. Ze wist dat de bevalling nu ging beginnen. Alleen er is niemand die haar
kon helpen of te steunen. Op dit moment had ze Erik echt hard nodig,
maar ze weet dat hij nooit meer terug zou komen.

42. Na nog een paar persweeën, word haar dochtertje Noëlla geboren.
Noëlla gebaseerd op de kerst. Ze heeft de prachtige ogen van Erik.

43. Ze legt de kleine in het wiegje als ze de volgende zich aan dient. Na een
paar minuten is EJ geboren, Erik Junior. Jane kan zich geen betere
kerstcadeau wensen als deze twee geweldige baby’s!

44. Ik wens jullie allemaal een hele fijne kerst! Maak er
een leuke tijd van!