1. Pikutara
baloia!!!
Nik 6 urte neukazan, 2008-ko udabarrian, ni
etxean nengoan, asperturik, ez jakinik zer egin,
jolas danak jolasturik. Pufff!!! esaten neban
denpora guztian. Zer egingo dut? Galdetuz nire
buruari behin eta barriro. Ez daukat zer eginik!!!
jolastu dot kotxeekaz, gudako panpinekin ere, eta
nire aita eta ama ezkatzean dagoz janaria
prestatzen, eta orain ezin dabe jolastu nirekin...
Eta halako batean, bururatu jaten: ¡¡¡Baloiarekin
jolastuko dot!!! Baloi txiki eta bigun batekin
hormaren kontra joten hasi nintzen, eta halako
batean nire aitak ezkatzeko atea igiri eta ezan
eban: Janaria prestatuta dago!!! orduan ni
despistatu egin nintzen eta baloia ezkatzerantz
abiatu zen, eta balkoiaren atea igirita egoanez,
baloia kalerantz berantz joan zan, pikutara!!! Nire
aitari aurretik pasatuz harrituta geratu zan, eta ez
zan bakarra, ni ere ahozabalik geratu nintzen.
2. Segundu batzuk igarotean arineketan kalerantz
joan ginen baloia topatera, kaleko jendeari
galdetuz: ikusi duzu baloi bat zerutik jausten? Eta
eurek erantzun: Ez, ez dot ikusi baloirik, eta
gutxiago zerutik jaitsita!!! Mila pertsonari galdetu
harren, ez zegoan baloiaren arrastorik. Orduan,
ni, etxera joan nintzan triste, baloia aurkitu barik.
Hordu erdi igaro ondoren, nire aita balkoian
egoan, eta aurreko balkoiko gizonak ezan euton:
Au baloia zeuena da? Bai, bai, Ezan eutson nire
aitak. Ni egongelan negoala, nire aitak esku
artean bizkar atzean eukala baloia, esan eustan:
Ibai, Ibai, begira zer topatu dodan!!! Nik buelta
erdia emon eban, eta han zegoan baloia.
Yupiiiiiiii!!!! baloia berreskuratu dot!!! negoan
saltoka esanez. Balkoirantz hurbildu nintzan, eta
aurreko gizonari esan nintzan: Eskerrik asko!!!
eta berak: Ez dago zergaitik mutiko. Orduan, jan
eta gero, nire aitarekin jolastu neban. Susto
izugarria euki neban!!!
Ala bazan ala ez bazan,
sartu dadila kalabazan,
eta urten dadila
Euskal herriko plazatan.
