2. Janusz Korczak jako pierwszy dorosły
człowiek mówił o prawach dziecka.
Uznawał dziecko za pełnowartościowego
człowieka. Uważał, że każdy ma prawo
być sobą.
3. Prawdziwe nazwisko Korczaka to
Henryk Goldszmit, urodził się on 22
lipca 1878 lub 79 roku w Warszawie.
W ósmym roku życia rozpoczął naukę w
szkole początkowej, gdzie panował
surowy porządek.
4. Tak głęboko przejął się stosowaną tam
karą chłosty, że rodzice musieli zabrać
go ze szkoły. Przebywając w domu i
przygotowując się do pierwszej klasy
gimnazjum, marzył o świecie,
w którym nie będzie okrucieństwa
i niesprawiedliwości.
5. Marzenia te znalazły odbicie w
napisanej przez niego powieści dla
dzieci „Król Maciuś Pierwszy”.
6. Główną pasją piętnastoletniego Janusza
było czytanie książek. Uczęszczał do
Gimnazjum Praskiego, w którym nauka
odbywała się w języku rosyjskim. Nie
lubił szkoły, uczył się raczej średnio,
natomiast interesował się literaturą,
której poświęcał cały czas wolny.
7. Ulubionym miejscem Korczaka z okresu
dzieciństwa
i młodości był Ogród Saski, w którym
spotykał się
z rówieśnikami i starszymi kolegami.
8. W roku 1898 zdał maturę
i ku zaskoczeniu przyjaciół zapisał się na
Wydział Lekarski Cesarskiego
Uniwersytetu Warszawskiego oraz
Uniwersytet Latający.
9. Organizował kolonie letnie dla dzieci i
jako nauczyciel prowadził zajęcia na
tajnej pensji, pracował również w
bezpłatnej czytelni dla biednych dzieci,
a w soboty w swoim mieszkaniu
organizował zabawy dla najmłodszych.
10. W marcu 1905 roku Janusz Korczak
otrzymał dyplom lekarza i podjął pracę w
Warszawie w Szpitalu dla Dzieci. W ciągu
siedmiu lat (1905-1912) spędzonych w
szpitalu służył dzieciom jako lekarz,
pedagog i pisarz.
11. W książkach prezentował swe poglądy
na temat wychowania. Starał się zawsze
traktować dzieci z należytym
szacunkiem, akcentować ich prawa. W
1912 roku został dyrektorem Domu
Sierot w Warszawie, gdzie opracował
oryginalny program wychowawczy.
15. Korczak stworzył miejsce, które było
"domem pracy i szkołą życia" dla
osieroconych dzieci. Sięgał po nieznane
wówczas środki wychowawcze, takie jak:
sąd koleżeński z kodeksem przebaczenia,
który miał przezwyciężać negatywne
sposoby zachowania dzieci oraz dążyć do
ich korekty, a także inspirować dzieci,
rada samorządowa zajmowała się
zaspokajaniem potrzeb współmieszkańców
w związku ze zgłoszonymi prośbami,
petycjami, regulowała współpracę dzieci z
dorosłymi,
16. sejm dziecięcy - najważniejsza instytucja
samorządu dziecięcego, jego zadaniem było:
potwierdzanie lub odrzucanie praw ustanowionych
przez radę samorządową, podejmowanie decyzji w
sprawie świąt i ważnych wydarzeń w domu,
plebiscyt życzliwości i niechęci stosowany wśród
wychowanków (+ oznaczał „lubię”, - oznaczał „nie
lubię”, 0 – „jest mi obojętny”),
tablica do porozumiewania się z dziećmi, na której
umieszczano wszelkie zawiadomienia, ogłoszenia,
zarządzenia. Zmuszała wychowawcę do
obmyślenia każdego przedsięwzięcia, chroniła
przed pochopnymi ustnymi decyzjami, a dzieci
uczyła cierpliwości w oczekiwaniu na decyzje,
gazetka dziecięca „Mały Przegląd” uczyła planowej
pracy, śmiałości w wypowiadaniu swych
przekonań,
17. system dyżurów dzieci obejmował:
pracę nad utrzymaniem czystości, pracę
w kuchni, pomoc słabszym, itp.
„szafa znalezionych rzeczy”, do której
trafiały takie rzeczy jak, np. książka
znaleziona na stole,
18. sklepikwydający o określonej porze
pewne przedmioty bezpłatnie,
skrzynka na listy, do której dzieci
wrzucały listy z pytaniami, prośbami,
skargami.
19. W 1926 roku zainicjował wydawanie
tygodnika dla dzieci i młodzieży „Mały
Przegląd”.
20. W 1935 pod pseudonimem
„Stary Doktor” wygłaszał
w Polskim Radio pogadanki dla dzieci.
22. Dom Sierot już w 1939 roku stał się
obiektem bombardowań. Warunki do
dalszej pracy stały się niezwykle trudne,
mimo to Korczak robił, co mógł, by pomóc
swoim wychowankom, zabiegając o
pomoc i dary dla nich.
23. W październiku 1940 roku w stolicy
powstało getto dla ludności żydowskiej.
Sytuacja stawała się coraz gorsza. On
jednak wciąż poświęcał się całym sobą
swojej życiowej misji, wciąż spędzał czas
z dziećmi, uczył je, pomagał im.
Wychowywał.
24. Niestety, wobec braku żywności i leków
najmłodsi mieszkańcy getta zaczęli
ginąć z głodu i wycieńczenia. Sam
Korczak także był już wyczerpany.
Rezygnował jednak z możliwości
ucieczki z getta, pozostając do końca ze
swoimi wychowankami.
25. Gdy w 1942 roku nastąpiła likwidacja
getta, wraz z dziećmi trafił bydlęcym
wagonem do niemieckiego obozu
zagłady w Treblince. Tam zginął razem
z nimi w komorze gazowej.
26.
27. Był altruistą, który całe swoje życie
poświęcił najmłodszym, w nich bowiem
widział przyszłość i wartości, a miało to
miejsce w czasach, w których to wszystko
- mogłoby się wydawać - traciło sens.
Twierdził, że "odnowa świata dokona się
przez dziecko i wychowanie".
28. Naterenie symbolicznego cmentarza w
Treblince wśród siedemnastu tysięcy
kamieni znajduje się jedno imienne
upamiętnienie: JANUSZ KORCZAK
(Henryk Goldszmit)
I DZIECI.
29. Dzieckoma prawo
do bycia tym, kim jest,
do życia własnym wysiłkiem i własną myślą,
do poważnego i sprawiedliwego traktowania
jego spraw,
do wypowiadania swoich myśli,
do upominania się i żądania,
do protestu,
do zabawy i rozrywki,
do własności,
niepowodzeń i łez
oraz do szacunku dla niewiedzy, dla smutku,
dla młodego wysiłku i ufności
Janusz Korczak
30.
31. Autor prezentacji: Anna Bednarek
Biografia opracowana dzięki informacjom umieszczonym na
stronie Muzeum Walki i Męczeństwa Treblinka
