1. De vorige keer maakte Toby het uit met Amanda omdat zij
stiekem jaloers was op Felix en hem zo ‘mishandelde’.
Toby groeide op als volwassene.

2. De volgende dagen gebeurt er niet veel speciaals… Toby en
Jessica gaan naar hun werk, ze eten wat, oefenen hun
vaardigheden, gaan slapen, weer werken, … Het patroon blijft
zich herhalen.
Ook met Felix gaat het beter.

3. Maar op een ochtend ziet Jessica iets voor het huis voorbij
rennen. Een hond, heel snel. De hond doet haar aan iemand
denken… Jessica kent de hond…
Is het… Bello?

4. Ze stapt naar buiten en ziet de hond verder spurten. ‘Bello?’
fluistert Jessica. De hond blijft verder rennen. ‘Bello!’ deze keer
roept ze. De hond stopt met rennen en staat stil. Jessica
wandelt dichter naar de hond toe. De hond draait zich om en
kijkt naar Jessica.

5. Pas als Jessica de hond zijn gezicht ziet, weet ze het zeker. Het
is Bello. Ze kan haar eigen ogen niet geloven.
Bello springt door het gras naar Jessica toe. Ondertussen blaft
hij een paar keer. ‘Bello! Je bent terug!’ roept Jessica blij. Bello
kwispelt met zijn staart en hijgt. ‘Je bent er weer!’ zegt ze

6. ‘Ik, ik ben sprakeloos! Ik ben zo blij!’ zegt ze terwijl ze Bello aait.
Bello blijft braaf zitten. ‘Je kent me nog, hè, je kent me nog.’
fluistert Jessica tegen de hond. ‘Je blijft hier, en je gaat niet
meer weg! Deze keer niet.’ zegt ze.

7. Binnen heeft Bello zijn plekje al gauw gevonden. Jessica haalt
een bot, dat ze nog had gehouden, tevoorschijn en Bello begint
er met volle kracht aan de bijten. Meteen voelt hij zich thuis.
Jessica is reuze-blij. Ze snelt de trap op. Toby moet het zo snel
mogelijk weten!

8. ‘Goed, super, geweldig nieuws!’ roept ze terwijl ze op de laatste
tredes loopt. Toby komt uit de badkamer. ‘Wat is er mam?’ ‘Had
ik je ooit verteld dat ik een hond had? Die jij niet hebt gekend,
je…’ Jessica kan haar zin niet afmaken. ‘Ja die ken ik.’
onderbreekt Toby. ‘Is hij terug ofzo?’ grapt Toby.

9. ‘Ja! Hoe wist je dat?’ vraagt ze verbaasd. ‘Ik wist het niet, ik zei
maar wat.’ lacht Toby, ‘Maar hij is dus terug? En Felix dan?’
Jessica antwoordt niet. ‘Ach, die vinden het wel met elkaar’ zegt
ze zelfverzekerd. Maar dat weet ze niet zo zeker, ze is gewoon
te blij dat ze daar geen belang aan hecht. Bello is terug! Haar
Bello!

10. ‘Dat zal wel lukken, ja. Je zal vast heel gelukkig zijn!’ zegt Toby
wijs. Jessica knikt. Jessica geeft Toby een knuffel. Waarom
weet ze niet. Het moet even.
‘Heb je zin om hem te zien?’ vraagt Jessica dan. ‘En of!’ is het
antwoord.

11. Toby loopt de trap af en ziet een wit-zwarte hond aan een
speeltje kauwen. ‘Ben jij… Beltje?’ zegt hij met een lief
stemmetje. ‘Beltje? Hij heet Bello.’ lacht Jessica. ‘Ow, sorry,’
lacht Toby, ‘sorry Bello, Bello past inderdaad veel beter bij je.’
Na een korte vertroetelbeurt, begint Toby’s maag te rammelen.

12. Hij loopt naar de keuken om iets klaar te maken. Maar wanneer
hij zich na een tijdje weer omdraait, staat het fornuis een vuur
en vlam. ‘MAM! ER IS VUUR!’ brult Toby terwijl hij zich achter
het aanrecht verstopt. ‘Niks doen, Toby! Ik bel de brandweer!’
roept Jessica. Toby maakt wat sprongetjes en houdt zijn haren
vast alsof ze eruit zullen vallen.

13. Al snel arriveert de brandweergroep en ze blussen het vuur. ‘Let
je volgende keer wel op?’ zegt de man streng. Toby knikt.
Jessica bedankt de man voor het blussen van de brand en leidt
hem naar buiten. Toby haalt het verbrande voedsel van het
fornuis en kiepert het in de vuilbak.

14. Terwijl Jessica een maaltijd bereidt, ontmoeten de twee
huisidieren elkaar. Felix, met de groene ogen staat stil
tegenover Bello. Toby bekijkt de twee dieren en wacht tot er iets
gebeurt. Voorzichtig besnuffelen ze elkaar.

15. En dan spelen ze met elkaar. De twee kunnen het goed met
elkaar vinden. ‘Pfoe, wat een geluk.’ zucht Toby. ‘Ja, wat een
geluk ook dat mìjn eten niet is aangebrand’ zegt Jessica terwijl
ze een bordje op de tafel zet. ‘Smakelijk, ik ga even wandelen
met Bello, oke?’ Terwijl Toby op de stoel gaat zitten knikt hij.
‘Goed’ zegt hij.

16. En zo neemt Jessica Bello mee naar buiten. Frisse lucht. Wat is
dit lang geleden, met Bello buiten wandelen. Het is een wonder.
Hoe kon Bello ontsnappen? Dat hij toevallig langs hier kwam! Of
wist hij het huis nog gewoon liggen? Ach, wat maakt het uit.
Bello is nu terug en zal niet meer weggaan.

17. De volgende ochtend zit Toby op zijn bed. Hij strekt zich uit en
staat op. Een nieuwe dag is aangebroken. Hij staat op en maakt
zijn bed op. Het tapijt dat onder zijn voeten ligt, voelt zacht aan.
Hij sloft naar beneden om te ontbijten.

18. Maar zo veel tijd is er niet om te ontbijten. Sinds hij sterspeler
is, wordt hij elke ochtend opgehaald om een voetbalwedstrijd te
spelen. Hij trekt zijn tenue aan. Wanneer hij buitenkomt, trekt hij
zijn rits wat naar beneden. De zon schijnt. Het is een mooie
dag.

19. Binnen kijkt Jessica de bus na. Toby, wat gaat het toch snel
allemaal. Een aantal herinneringen spoelen door haar
gedachten. Haar eerste stappen in Loretta’s huisje, haar beste
vriendin Gabriëlle, Loretta’s dood, de adoptie van Bello, …
Jessica wordt uit haar gedachten gehaald door een blaf van

20. ‘Ooh, ja, hoor, jij bent er wel! Jij bent er wel!’ zegt ze met een
lage stem. Ze wrijft ruw over Bello’s buik. Bello draait zich een
paar keer om en laat zijn tong uit zijn bek hangen. ‘Bello, Bello,
Bello!’ zegt Jessica als ze nogmaals haar handen door Bello’s
haartjes haalt.

21. De bus waar Toby inzit komt een tijd later weer aan. ‘Nu ben ìk
aan de beurt’ zegt Jessica terwijl ze van de bank opstaat. Ze
kijkt door het raampje en ziet Toby zwaaien. ‘Veel plezier met
onze dierentuin’ grapt Jessica. Toby grinnikt. ‘Jij ook veel
plezier op je werk’ glimlacht hij.

22. Toby neemt een douche en kleedt zich aan. Zijn trainingspak
heeft hij weer opgeplooid en in zijn kast gelegd.
Wanneer hij een boterham eet, zijn Felix en Bello stil. Beide
staren ze voor zich uit. Toby haalt zijn schouders op en neemt
nog een hap. ‘Rare dieren,’ denkt hij.

23. Toby gaat naast Felix zitten. Ze kijken elkaar aan. Toby lichtjes
glimlachend en Felix knijpt zijn ogen dicht. Zachtjes aait Toby
over Felix’ kopje. Felix haalt zijn hoofd omhoog en spint. Toby
zucht. Hij heeft zo een gevoel dat Jessica niet meer lang heeft.
Dan staat hij er alleen voor. Hij, met Felix en Bello.

24. Maar natuurlijk moet hij ook adopteren. Zou het moeilijk zijn om
een kind op te voeden? Zou het een jongen of een meisje zijn?
Zouden Felix en Bello goed met het kind om kunnen gaan?
Toby wordt uit zijn gedachten gehaald door de televisie die
ineens op een andere zender springt door een foute beweging

25. Jessica bevindt zich een paar uur later in de badkamer. Ook zij
weet dat het niet lang meer zal duren eerdat Toby er alleen voor
staat. Wat aan rare gedachten. Dood zijn.
Een belletje schuim raakt haar oog en spat uit een. Ze schudt
haar hoofd en veegt met haar elleboog de pijn uit haar oog.

26. Na de grondige wasbeurt, slentert Jessica naar haar kamer. Ze
schuift haar deken naar voor zodat ze in het bed kan liggen. ‘Ga
je slapen?’ Toby doet de deur open en staat voor het zicht van
Jessica. ‘Hm,’ mompelt Jessica, ‘ben moe…’ Toby knikt en
loopt weer weg. ‘Weltrusten!’ zegt hij daarna nog snel.

27. Wanneer het licht door de ramen schijnt, en zo Jessica’s ogen
raakt, rekt ze zich goed uit en schuift uit bed. Zonder te twijfelen
trekt ze haar jogging aan en wandelt richting haar balletbarre.
Complete ontspanning en pure rust. Ze maakt haar rug recht en
legt haarlinkerhand op de gouden barre.

28. Jessica straalt plezier uit. Ze glimlacht en haalt haar been
omhoog. Nu denkt ze even nergens aan. Niet aan Toby, niet
aan Felix en Bello, niet aan haarzelf, nergens aan.

29. Wanneer ze haar pirouette maakt, ziet ze Toby de trap
opkomen. ‘Keurig’ zegt Toby alsof hij een jury is. Jessica lacht
en haalt daarna diep adem. ‘Wat kom je doen?’ vraagt ze terwijl
ze haar hand over de barre veegt. ‘Computer,’ antwoordt hij,
’laatst heb ik iemand ontmoet die me wel erg aanstaat, ik ga
kijken of ik vandaag weer met haar kan chatten’

30. ‘Voor je gaat afspreken’ zegt Jessica, ‘vraag dan maar eerst
ofdat ze geen allergie heeft.’ Toby lacht en gaat met zijn hand
op zoek naar de muis. ‘Ze heet Ellen’ zegt hij plots. ‘Da’s een
leuke naam’ zegt Jessica goedkeurend. ‘Ik vind haar echt
leuk… Ze is ècht geen Amanda-type’ zegt hij alvast. ‘Hier is
haar schermafbeelding’ en Toby wijst naar de foto.

31. Na nog wat besproken te hebben, wandelt Toby de koude
buitenlucht in. Ook hij kan tot rust komen als hij een sport
beoefent. In de tuin staat een goal en als Toby zich verveelt,
voetbalt hij graag. Nu doet hij dat alleen, maar binnenkort zal er
misschien een kleine voetbalfan zijn die dan met Toby mee kan
spelen…

32. De volgende ochtend zitten Jessica en Toby aan een ontbijt.
‘Het is leuk om te adopteren, hoor.’ zegt Jessica. ‘Echt? Is het
niet moeilijk?’ vraagt Toby onzeker. ‘Nee, alleen even wennen,
maar het is zo leuk om een kind te hebben’ antwoordt Jessica
enthousiast. Toby snijdt een stuk van zijn pannenkoek en steekt
het in zijn mond.

33. ‘Weet je wat wèl erg is?’ vraagt Jessica. ‘Nee’ antwoordt Toby
een beetje bang. ‘Die stinkluiers!’ zegt ze terwijl ze in haar
pannenkoek prikt. ‘Ooh!’ lacht Toby. ‘Jij had er wel een handje
van aan, om zo je hele broek vol te schijten’ zegt ze lomp. Toby
komt niet meer bij van het lachen.

34. Om de beurt nemen ze een bad of douche en kleden ze zich
aan. Nadat Jessica de trap afkomt, gaat ze op de bank liggen.
Ze is moe. Toby kijkt haar bezorgd aan. Normaal is ze nooit
moe rond de middag. Toby haalt zijn schouders op. ‘Vast niet
goed geslapen’ denkt hij. Toby trekt een trainingspak aan en
rent naar zijn goal.

35. Wanneer Toby weer binnen is voor een glaasje water te
drinken, gaat de telefoon. Hij zet het glaasje op het aanrecht en
wandelt naar de telefoon. ‘Met Toby’ zegt hij. ‘…’ ‘Hé, Ellen! Wat
leuk dat je me belt!’ ‘…’ ‘Ja, ik vind het ook best raar om je stem
te horen’ giechelt Toby. Samen kletsen ze nog een tijdje door
totdat het te laat wordt en Toby gaat slapen.

36. En wanneer Toby zich in dromenland bevindt, wordt Jessica
wakker van een nachtmerrie. Maar die is blijkbaar nog niet
gedaan. Magere Hein staat voor haar neus. Jessica schrikt en
trekt het deken dichter naar haar toe. ‘Jessica Zoetjes, het is
over. Kom uit je bed jij!’ beveelt Magere Hein. Met tegenzin
strompelt Jessica uit haar bed. Tranen prikken in haar ogen.

37. ‘Nee! Ik wil nog niet! Mag ik Felix niet voor de laatste keer
knuffelen? Bello voor de laatste keer een snoepje geven? Toby
een dikke knuffel geven?’ smeekt ze met een hese stem.
Magere Hein schudt van nee en met zijn zware stem zegt hij dat
het echt gedaan is.

38. ‘Drink dit!’ beveelt het wezen terwijl hij een raar drankje
tevoorschijn haalt. ‘M-maar, Toby!’ Jessica probeert te
schreeuwen maar er komt niet veel meer dan een hees geluid
uit haar mond. ‘Toby is verleden tijd!’

39. Jessica kijkt achter Magere Hein, alsof er geen scheidingsmuur
is tussen de kamer van Jessica en Toby. Alsof ze Toby nog kan
zien. ‘Er is niemand! Alleen ik! En ik sta hier! En drink dit nu op!’
roept hij ongeduldig. ‘Maar, nee! Nog niet!’ smeekt Jessica.
Magere Hein duwt het drankje in haar handen en tegen haar wil
in, drinkt Jessica het op.

40. Maar dan bedenkt ze zich iets. Loretta, zij is ook daar boven.
Naast Jessica verschijnt een koffer. Even twijfelt ze, maar dan
neemt ze de koffer vast. Het is goed geweest. Nu gaat ze op
bezoek bij Loretta, en jaren later zal Toby waarschijnlijk op visite
komen.

41. Een helder geluid van gehuil klinkt uit Jessica’s kamer. Bello
jankt in de kamer. Hij is zijn baasje verloren.
Zoekend sluipt hij door de kamer, maar nee, geen Jessica te
bespeuren. Bello geeft het op en springt op Jessica’s bed.

42. Toby wordt wakker van een hard gedonder en een bliksemflits
die door zijn raam zichtbaar was. Toby hoorde Bello janken in
Jessica’s kamer. Hij heeft een gek gevoel. Hij knipt het
nachtlampje aan. Hij kijkt de kamer rond en wrijft in zijn ogen.

43. En zonder naar Jessica’s kamer te gaan, weet Toby het al. Zijn
moeder is gestorven, weg, verdwenen. Tranen rollen over zijn
bezwete huid. Hij veegt de tranen weg met zijn hand. Maar
opnieuw komt er een lading tranen uit zijn ogen. Snikkend loopt
hij naar Jessica’s kamer, waar hij Bello ziet liggen.

44. Het is doodstil in het huis. Jessica is er niet en dat voelt zowel
Toby als de twee huisdieren. ‘Kom, ik ga je wassen’ zegt Toby
stil tegen Bello. Bello kijkt op en springt van het bed. Met
opgedroogde tranen op zijn huid neemt Toby een fles shampoo.
Het is raar om dit soort dingen te begrijpen. Dat iemand er
gewoon niet meer is.

45. Normaal waste Jessica Bello altijd. Toby haalt diep adem. Het is
niet leuk. Niet leuk!
Bello springt ongewassen uit het bad en Toby wast zijn handen
af.

46. Dan rent hij naar buiten. Kon hij niet nog eventjes Jessica
knuffelen? Kon dat niet?! Hij vloekt en de tranen springen weer
in zijn ogen. Waarom moet het leven dan weer zo moeilijk zijn!
‘Ik ben er nog niet klaar voor!’ roept hij snikkend.

47. Hij leunt met zijn rug tegen de muur. Zijn hoofd laat hij naar
beneden hangen. Hij haalt diep adem en veegt zijn tranen weg.
Een paar minuten blijft hij naar Jessica’s graf kijken, en ook
eventjes naar het graf er naast. ‘Loretta Zoetjes’ staat er op. Er
springt iets binnen in Toby’s gedachten. Jessica is ook niet
alleen, ze is samen met haar moeder, Loretta.

48. Sinds hij die gedachten heeft gaat het wat beter. Niet dat hij nu
super blij is, nee, maar het is een fijne gedachten. Jessica niet
alleen, en Toby ook niet. Toby heeft Bello en Felix. En later ook
een kind. Alleen wilt hij dat nu nog niet. Even bijkomen en dan,
dan kan hij adopteren.

49. De telefoon gaat. ‘Met Toby’ zegt hij serieus. ‘…’ ‘Oh, Ellen, nee
je stoort niet echt, nee’ ‘…’ ‘Sip? Och, ja, weet je wat, kom
anders even naar hier, ik vertel het je dan wel’ Toby geeft zijn
adres en hangt dan op.

50. Even later verschijnt Amanda op de stoep voor Toby’s huis.
Toby opent de deur en wandelt naar haar toe. ‘Wat raar om je te
zien’ glimlacht Toby. ‘Ik vind het alsof ik je al járen ken,’
antwoordt Ellen, ‘maar wat wou je nu zeggen?’ ‘Kom eerst maar
naar binnen’ knipoogt Toby.

51. Samen zitten ze binnen op de bank. Toby haalt diep adem.
‘Gisteravond, mijn moeder is… gestorven’ Toby friemelt aan zijn
shirt. ‘Oh, wat erg!’ antwoordt Ellen geschokt. ‘Gecondoleerd’
zegt ze terwijl ze haar handen over haar broek wrijft.

52. Na een korte stilte begint Ellen te praten. ‘Ik weet hoe je je
voelt… Een paar jaar geleden ben ik mijn zus verloren. Het
enige wat ik kan zeggen is dat je er niet te erg mee moet zitten.
Je kan niet blijven treuren. Het leven gaat door, en je moet er
het beste van maken. Blijf niet in die donkere put zitten.’

53. Toby glimlacht. Wat is zij geweldig. Opeens voelt hij zich niet zo
verdrietig meer. Hij voelt iets anders… Vlinders in zijn buik. Ja,
het is verliefdheid.
Toby draait zijn hoofd naar die van Ellen. Hij trekt Ellen naar
zich toe en Ellen springt op zijn schoot.

54. En dan, dan geven ze elkaar een kus. Meteen daarna zegt
Ellen: ‘Vind je dit niet gek? We kennen elkaar niet eens zo lang,
en dan… Nu al?’ Toby kijkt en Ellens blauwe ogen. ‘Beter nu,
dan nooit, toch?’ is zijn antwoord.
Maar eigenlijk weet hij niet wat hij
er van moet denken. Is het nu maar gewoon even? Om Jessica

55. ‘Ik heb honger’ zegt Toby plots. Ellen springt van Toby’s schoot
af. ‘Moet ik wat maken?’ stelt ze voor. Toby knikt goedkeurend.
‘De keuken is daar’ zegt hij en wijst naar het keukentje.
Even later zitten ze aan tafel met een boterhammetje.

56. ‘Ellen,’ zegt Toby, ‘ik wil je even bedanken. Ookal mis ik mijn
moeder nog vreselijk, jij hebt het me langs aan andere kant
laten bekijken. En dat vind ik fijn. Bedankt’ Ellen glimlacht. ‘Wat
zou je er van vinden… Als ik bij je kom wonen? Kan je mij dan
niet zien als een soort vervanging?’ Toby schudt van nee. ‘Dat
mag niet. Ik moet een kind adopteren. En volgens de regels

57. Ellen houdt haar hoofd scheef. ‘Ik snap het niet?’ zegt ze. Toby
legt het hele verhaal uit.
‘Da’s geweldig! Ik begrijp het!’ zegt Ellen na het verhaal. ‘Maar,
dat wil niet zeggen dat ik van niemand mag houden’ lacht Toby.

58. Wat later zit Toby in het bad. Ellen moest al gauw weg. Ze is
een leuke meid. Maar wat vindt hij het raar dat ze al wou
samenwonen. Het ging inderdaad wat snel, met het zoenen
enzo. Maar dan al samenwonen? Nee, liever niet.

59. Hij wrijft over zijn arm. Het schuim drijft in het warme water.
Toby is blij. Blij dat Ellen hem een goed gevoel kan geven en blij
dat Jessica toch niet alleen is.
Een nieuw leven staat op hem te wachten en hij kijkt er naar uit.

60. Generaties
1 Loretta
2 Jessica
3 Toby
Dit is dan weer het einde van de 18e
update!
Zie je volgende keer weer!