From Aesop via 2WW human memories of "crimes"

1. Υάμπεια
Επτά χρονών παιδί προπολεμικά ο κυρ Αντώνης την είχε κάνει την
κουτσουκέλα του. Τούδωσε η μάνα του Ψυχοσάββατο τα τέσσερα σταρένια
πρόσφορα να τα πάει στον παπά του χωριού τους, ανατολικά των Γρεβενών
και από μιά δραχμή μπαχτσίσι στο θεό τους για μεσιτεία προσευχής. . Το
πλιγούρι δεν χόρτασε το μικρό, επαναστάτησε κάθισε έφαγε το ένα και
έκρυψε τα άλλα τρία , με τις δραχμές δε πήρε το όνειρό του, καραμέλες. Η
ανυπακοή έμεινε βαθιά χαραγμένη γιατί ο παπάς κάρφωσε την έλλειψη
φόρου συνδιαλλαγής με τον Θεό τους στον πατέρα του και εκείνος άμειψε
γενναιόδωρα με ξύλο αλησμόνητο τον μικρό αντάρτη.
Χρησίμεψε εκείνος ο ίδιος παπάς αργότερα στον εμφύλιο όταν
καβαλάρης είχε το κακό συναπάντημα με την ανταρτική ομάδα του κυρ
Αντώνη και φυσικά οι φόροι από τα καλαμποκίσια πρόσφορα άλλαξαν χέρια
ελληνικά μέσα από γρήγορες......διαδικασίες, οι θεοί άλλοτε κρατούν ρομφαία
άλλοτε πνευματική μάχαιρα, μα τα πρόσφορα σταρένια ή καλαμποκίσια
πάντα τα μυρίζονται.
Και αν οι θεοί είναι γεννήματα του νου μας, μιανού παραμυθά
εξιστόρηση;; Και αν είναι ψεύτικοι οι θεοί, το μαράζι της ανημποριάς μας ;
Οταν ένας Προμηθέας ή ένας Εωσφόρος αντισταθεί στην κρατούσα εξουσία
είμαστε πρόθυμοι να τον γκρεμοτσακίσουμε στα τάρταρα της κοινωνίας μας .
Πριν από πολλούς αιώνες οι άνθρωποι λάτρευαν ξύλα και πέτρες και
προσεύχονταν σε αυτά για να τους φέρουν τύχη. Η υπακοή για έναν
άνθρωπο σε ένα ξόανο που είχε κληρονομήσει από τον πατέρα του δεν τούχε
φέρει την τύχη που εκείνος ήλπιζε. Άτυχος, άμοιρος και πτωχός τω πνεύματι
παρέμεινε. Μιά μέρα στο θυμό του ρίχνει κάτω τον ξύλινο θεό του που
σπάζοντας στα δύο η βάση του αμέτρητα νομίσματα σκόρπισαν παντού. Η
θρησκεία ήταν ένα τέχνασμα του πατέρα του για να φυλάξει τα λεφτά του.
Τέτοιους διαχρονικούς παραλληλισμούς για την φιλαργυρία των
Δελφών έκανε ο μεγάλος μας παραμυθάς ο Αίσωπος και δεν του το
συγχώρεσαν, τον γκρεμοτσάκησαν από την χαράδρα Υάμπεια , μπας και
σωπάσει για πάντα.
3-3-06