1. Wereldtentoonstelling Parijs 1900 :
Inleiding :
Tijdens de wereldtentoonstelling van 1900 in Parijs werden de behaalde successen in de
voorbije eeuw gevierd. Behalve een het vieren van de vorige was de Wereldtentoonstelling
in Parijs (l'exposition Universelle) een deur voor de toekomst. Art nouveau was de meest
voorkomende stijl. Een recordaantal van vijftig miljoen mensen bezochten het evenement.
Enkele van Parijs meest bekende gebouwen werden speciaal gebouwd, waaronder
treinstations, le grand Palais en de Pont Alexandre III. Ook de opening van de Parijse metro
viel samen met de wereldtentoonstelling. Met dank aan Thoma Edison werden Tijdens de
expo voor het eerst films met geluid gepresenteerd (opnames van opera en ballet). Ook de
roltrap beleefde er zijn première. Topstuk was de refractortelescoop in het centrale
observatorium, met een diameter van anderhalve meter. Een opmerkelijk onderdeel was de
'Negerexpositie' (Exposé Nègre). Fotograaf Frances Benjamin Johnston presenteerde hier
foto's van zijn zwarte studenten aan het Hampton Institute. Doel was om de positieve
bijdrage te tonen van Afro-Amerikanen aan de maatschappij. Meer twijfelachtig was
demenselijke zoo met de titel 'Leven op Madagascar', waar de inheemse bevolking van het
eiland werd tentoongesteld.

2. ‘’Nieuwe snufjes” :
Het ging bij de tentoonstelling er natuurlijk om het tonen van de nieuwe techniek en
uitvindingen die de toekomstige wereld te bieden had. Zo werd er als kop stuk een enorme
en enorme telescoop gepresenteerd in het Palais d’Optique op Champ de Mars van maar
liefst 60 meter lang, die na de expositie onverkoopbaar bleek. Ook werd de roltrap
gepresenteer wat toen nog onder de naam stond ‘’ bewegende stoep’’. De ontdekker van
de roltrap : Charles Seeberger had in 1897 al zijn eerste roltrap geinstaleerd in New York wat
toen nog diende als atractie. Om zijn uitvinding de hele wereld te laten zien werd het op de
wereldtentoonstelling in Parijs gepresenteerd. Ook als eerst verscheen er de Dieselmotor die
door Rudolf Diesel was uitgevonden. De motor liep op puur plantaardige olie. Op de
tentoonstelling werden tevens veel panorama’s en verbeteringen van de panoramatechniek
getoond, zoals de Cinéorama, Mareorama, en Trans-Siberian Railway Panorama. Wat
misschien wel de opvallendste uitvinding was die op de wereldtentoonstelling werd getoond
waren de eerste film opnames met geluid gemaakt door Edison. Het Amerikaanse
filmbedrijfThe Mutoscope & Biograph Company (gesticht door Thomas Alva Edison)legden
als eerste een wereldtentoonstelling op film vast. Zo kon ook het Nederlandse
bioscooppubliek in 1900 (o.a. in het pas geopende circus Carré in Amsterdam) de
filmbeelden bekijken van de Parijse Wereldtentoonstelling . Voor velen was het de eerste
kennismaking met Parijs . De Eiffeltoren, de Seine, de Champs Elyssees, de pas geopende
metro. De beelden waren ooit voor vele miljoenen toeschouwers in de hele wereld hun
eerste kennismaking met het nieuwe medium film. De kijk op de wereld werd heel anders
door dit ene stukje film. Ook hadden de Nederlanders een grote rol op de
wereldtentoonstelling. Stork en Smit Slikkerveer hadden een speciale opdracht
meegekregen. Zij moesten samen het elektriciteitsgebouw op deze tentoonstelling
verlichten. Stork leverde de stoommachine en Willem Smit de stoomdynamo en
elektromotoren. Willem Smit kreeg met deze opdracht de erkenning voor zijn
pionierswerken de twee mannen waren nu ook internationaal bekend. Na afloop ontving
Willem de "Medaille D'or". In hetzelfde jaar werd hij ook nog Ridder in de orde van Oranje
Nassau. Verder in dit artikel zie je een foto van deze oorkonde, samen met een unieke foto
van de machines van Smit, die tevoorschijn kwamen tijdens het inscannen van een grote
hoeveelheid oude glas negatieven
uit het archief van Brush
Ridderkerk.

3. Nieuwe gebouwen en hun stijl :
In 1889 werd de Eiffeltoren neergezet voor de tentoonstelling van dat jaar en ook in 1900
was de toren weer het middelpunt van de tentoonstelling. Toch werd er ook nu weer veel
gebouwd zo werd het trein station le grand Palais geopend en Palais d’Industrie dat was
neergezet voor de expo van 1855 vervangen door het Grand Palais en het Petit Palais. Dit
tweetal werd het middelpunt van het kunstgeoriënteerde deel van de tentoonstelling. In de
gebouwen waren werken te zien van bijvoorbeeld : als Rodin, Ingres, Delacroix en Renoir,
maar ook jonge kunstenaars waaronder Picasso werden tentoongesteld De twee
bouwwerken hebben Neoclassicistische verbuigingen met veel Jugendstil smeedijzerwerk.
Jugendstil ook wel Art Nouveau was de stijl die de hoofdrol had deze wereldtentoonstelling.
Rond deze stijl waren nog wel wat spanningen. De stijl zat in een lastige positie vanwege het
thema van de wereldtentoonstelling. De stijl moest natuurlijk verbonden aan het thema
terug slaan of inspiratie halen uit stijlen uit de voorbijgaande eeuw en daar voldeed het niet
aan. De expositie was een groot deel, een viering van de technologische vooruitgang en
industrialisatie. Art Nouveau aanhangers neiging om de waarde van deze ontwikkelingen te
accepteren. Ze wouden niet onder ogen zien hoe de industriële vooruitgang zijn vruchten
afwierp. Ondanks deze spanningen voelden de Art Nouveau kunstenaars zich prima thuis op
de Parijse Exposition. Hen was de nieuwe golf in design. De beweging bezat een gevoel van
optimisme en opwinding. Hun stukken waren ongebruikelijk, levendig, en technisch
indrukwekkend, de definitie van modern design. Kunstenaars uit de hele wereld gebruikt het
evenement als ontmoetingsplaats en proeftuin, een plek waar ze internationale
onderscheidingen, prijzen, en de aandacht zouden kunnen ontvangen. Helaas werd de stijl
maar op een paar plaatsen getoond maar was wel erg populair. Het werd niet alleen in de
architectuur getoond maar ook in sieraden en meubilair. De Pont Alexandre III was een brug
die speciaal voor de tentoonstelling gebouwd werd. De wereldtentoonstelling was aan
allebei de kanten van de Seine . De brug werd gebouwd zodat bezoekers vlugger aan de
andere kant van de rivier konden komen. De brug werd gebouwd door de architecten Résal
en Alby, nam drie jaar in beslag. Het geraamte van de brug werd eerst in een fabriek in
elkaar gezet waarna het getransporteerd werd en met een grote kraan geïnstalleerd werd
over de Seine. Op de brug staan verschillende lantaarnpalen en beelden die door
verschillende kunstenaars werden
ontworpen. Op transport gebied waren er
ook grote ontwikkelingen. Zo werd
speciaal voor de ontsluiting van de
tentoonstelling het Gare d’Orsay
gebouwd, dat we nu beter kennen als het
Musée d’Orsay. Bovendien werd tijdens
de tentoonstelling de eerste metrolijn van
Parijs in gebruik genomen. Op 19 juli
werden de eerste reizigers vanaf het Place
Etoile naar Trocadero vervoerd.

4. Opvallende exposities :
Een onderdeel van de expositie dat vandaag de dag liever vergeten wordt, is de Neger
tentoonstelling, waarbij de gekleurde medemens aan het volk getoond werd. Hierbij werd
gesproken van de positieve effecten van de afro-amerikanen op de Amerikaanse
samenleving. Dit werd die tijd niet gezien als iets racistisch. Ook waren er tentoonstellingen
die andere werelden lieten zien op neerkijkende manier. Hierdoor werd de nadruk gelegd op
het thema dat het westen die afgelopen eeuw veel heeft bereikt.
De wereldtentoonstelling van 1900 was niet alleen een feest der techniek en kunst, maar
ook een sportief evenement. De tweede versie van de moderne Olympische spelen werd
namelijk gehouden tijdens deze tentoonstelling. Verspreid over 5 maanden werden naast de
traditionele atletiek onderdelen ook sporten als Cricket, Polo, Rugby en Golf beoefend. De
aandacht voor de spelen was niet echt groot, doordat de rest van de tentoonstelling veel
bezoekers trok.
Bijzonder op de tentoonstelling was ook aan de
Seinete zien . De organisatie liet een heel stuk
Middeleeuws Parijs bouwen. Het zorgden voor veel
heimwee naar de oude stad van Parijs, die door Baron
Haussman in de vijftig jaar daarvoor bijna geheel was
platgegooid. Hiermee werd laten zien dat het gevoel
van veel bewoners laten zien, hun Parijs was
verdwenen.

5. Plattegronden :

6. Brussel expo 58
Inleiding :
België had voor de Tweede Wereldoorlog meerdere keren een wereldtentoonstelling
georganiseerd en tijdens de wederopbouw ontstonden in 1947 nieuwe plannen voor het
organiseren van een wereldtentoonstelling. Het Bureau International des Expositions
registreerde de tentoonstelling na de wapenstilstand van de Koreaanse Oorlog in november
1953. Het was de 27e
universele wereldtentoonstelling en werd geclassificeerd als algemene
tentoonstelling van de eerste categorie. Het was de twaalfde wereldtentoonstelling
tentoonstelling in België. Deze editie was de eerste van de eerste categorie na de Tweede
Wereldoorlog. Daardoor stond ze volledig in het teken van het geloof in vrijheid en
vooruitgang, dat zo kenmerkend was voor de jaren vijftig en zestig. Meer dan 42 miljoen
mensen bezochten de wereldtentoonstelling, die door koning Boudewijn werd geopend met
een oproep tot vrede en sociale en economische vooruitgang. Ook deden voor het eerst de
Verenigde Naties mee. De VN- paviljoenen lagen samen met de paviljoenen van andere
internationale organisaties. Ook werden deze tentoonstelling nieuwe producten getoond.
Vooral waren nieuwe voedingproducten erg populair. Men leerde het softijs kennen en
grote merken zoals Philips en Coca-Cola kregen hun eigen paviljoenen. Ook werd er voor de
wereldtentoonstelling een hoop gebouwd. Naast het park wat in recordtijd was opgebouwd,
is ook het Atomium en het Amerikaan theater opgebouwd voor deze tentoonstelling.
Nieuwe producten :
Tijdens de Expo werden heel wat nieuwe producten voorgesteld. Veel van deze producten
worden nog steeds gebruikt. Ook enkele voedingsproducten hadden hun primeur. Zo kwam
het merk Côte d'Or met een nieuw chocoladeproduct onder de naam "Dessert 58". Deze
chocolade was gevuld met praliné. Ze haalde een hele chocolade productielijn naar de expo.
Via een wandelbrug door het paviljoen kon het volledig productieproces gevolgd worden.
Het paviljoen werd later gebruikt als zwembad. Ook softijs leerde men in België tijdens de
Expo 58 kennen. En een nog unieker ijsje van
Artic kwam tevoorschijn in de vorm van drie
kleuren en smaken, tussen twee wafeltjes. De
drie kleuren stelde de Belgische vlag voor (bruin,
wit en roze voor het zwart, geel en rood. Ook
werd de soep in blik van Marie Thumas
gepresenteerd op de wereldtentoonstelling.
Andere producten die geïntroduceerd werden
waren bijvoorbeeld de koffie filters en de DAF-
autotjes.

7. Het park en zijn paviljoenen :
Het park werd in een recordtempo opgebouwd,
door bijna 15.000 arbeiders die in slechts drie jaar
een gebied van 2 km² volbouwden in het
Heizelpark, in het noord-westen van Brussel. Het
terrein was het bekendst om het Atomium een
stalen constructie opgebouwd uit negen
gigantische bollen die samen een 165 miljard keer
uitvergroot ijzerkristal uitbeelden. Het idee was
van André Waterkeyn .Oorspronkelijk was het
Atomium bedoeld om slechts gedurende de Expo
overeind te blijven maar het bleek zo polupalir te
zijn dat ze het maar niet hebben afgebroken. Een
andere constructie was de Pijl van de Burgerlijke
Bouwkunde, een enorm betonnen uitsteeksel
ontworpen door architect Jean Van Doosselaere en
prof. ing. André Paduart. Het paviljoen van de
Sovjet-Unie was een van de grootste attracties en ook een van de populairste want daar
bevond zich een recpilca van de satelliet Spoetnik 1. Bovendien was er ook het bekende
paviljoen van Philips, een futuristisch bouwwerk van Le Corbusier, waarin het
multimediaspectakel Le Poème électronique van Edgar Varèse was te horen. De zeven
paviljoenen van Kongo toen nog kolonie van België lieten de technische en menselijke
vooruitgang moesten zien. Voor de eerste keer dat de Verenigde Naties deel aan een
wereldtentoonstelling . Het VN-paviljoen was een blauwe koepel van beton ontworpen door
de Belgische architect Paul-Amaury Michel. In de koepel stonden de zes bogen voor de zes
continenten. Onder de bol werden alle VN-lidstaten bij elkaar gebracht. Onder andere werd
er in het VN-paviljoen een hydro-elektrische dam, een wolk
atlas en een weervoorspelling getoond. Ook werden er
presentatie gegeven over de rechten van de mens. Ook de
Nederlandse paviljoenen waren erg in de trek. De
architectuur van de Nederlandse paviljoens waren al erg
bijzonder. De boodschap die de architecten van de
organisatie hadden meegekregen was: Op z’n Nederlands,
dus degelijk, zonder veel omhaal en zonder veel franje.
Eenvoudig, maar goed. De architecten waren daar goed in
geslaagd. Men noemde het paviljoen “een symbool, dat
niet speculeert op het goedkope show-element van
klompen en molens, maar dat voor de Hollander, die naar
de tentoonstelling gaat, enigszins Nederland zelf is en dat
voor de vreemdeling de sfeer van ons land voelbaar zal
maken.

8. Een van de grootste attracties in het Nederlandse paviljoen was de verbeelding van de zee
die met een golfslag tegen de dijk klotste. Het element water was ook iets typisch voor het
Nederlandse volk. Het element werd ook wel gezien als een vriend en een vijand van ons
land. Een dijk scheiden het Nederlandse polderland en het industriële gedeelte van
Nederland, dit deel liet zien dat we hier erg mee voorop liepen. Uiteindelijk belandde het
Nederlandse paviljoen in de top 6 van paviljoenen. Er werd dus blijkbaar een hoop
geëxperimenteerd met constructies van beton, staal en glas. Veel landen experimenteerden
met de toepassing van skeletconstructies en glazen gordijngevels. Rechthoekige glazen
dozen gevuld met producten die de nationale identiteit uitdroegen.

9. Expo '58: Naar de Wereldtentoonstelling te
Brussel
humo-dossiers Maandag 17 maart 2008 - 12u00
Humo-journalist Guido Van Meir ging in het vijfde leerjaar op uitstap naar de
Wereldtentoonstelling Expo '58 en schreef een opstel over zijn indrukken in de verschillende
paviljoenen.
Opstel door Guido Van Meir 5de leerjaar B
Uit 'Hand in hand', driemaandelijks tijdschrift Broederschool Ekeren
We installeren ons in de gemakkelijke zeteltjes van een gezellige autobus, voor een reis naar
de Wereldtentoonstelling. Ik zie mijn bagage na. De motor slaat aan en de bus zet zich in
beweging.
Rond tien uur naderen we de tentoonstelling. Ons geduld wordt beloond! Onze halzen rekken,
daar verschijnt aan de horizont de hoogste atomiumbol. Na een tijdje staan we voor de
indrukwekkende ontvangsthall. We treden de wereld binnen! Machtige fonteinen die als het
ware een waterballet vormen trekken mijn aandacht. We kuieren verder. We zijn gearriveerd
aan 'Het leven in het jaar 2000' een paviljoen van de grootwarenhuizen. Er is een maquette
van een toekomststad tentoongesteld. Ook is er een modelwoning opgericht. De klok gaat
echter onverbiddelijk voort en het is tijd om het middagmaal te gebruiken.
We eten in het restaurant van Civitas Dei, op het eerste verdiep, een groot luchtig vertrek. We
scharen ons in groepjes rond de tafeltjes. Van hier uit hebben we een prachtig zicht over de
paviljoenen van Rusland, Canada en Amerika. Naast ons, we zitten aan het venster, is een
kabelspoor gespannen dat via het Atomium naar het paviljoen der Benelux gaat. In de verte

10. staat het Atomium, ik zit er enkele ogenblikken mijmerend naar te kijken. Dit
reuzenbouwwerk beheerst heel de tentoonstelling. Ik word teruggeroepen uit mijn gemijmer
door een dof gestommel.
We zetten onze tocht voort. Onze stappen leiden naar het paviljoen van Civitas Dei. 'De
Denker' een mooi beeldhouwwerk van Rhodin beheerst de hall. Plots sta ik in één der
galerijen voor een foto van een krijgsgevangene. Onder hem staat een verdrukte van achter
het ijzeren gordijn en daarnaast een slachtoffer van een atoombom. Is dat de vrije mens van de
20° eeuw? Och, ik droom weer, ik moet de groep volgen. We trekken naar het Amerikaans
paviljoen. Een geographische kamer laat ons verscheidene interessante dingen zien. In de
brede gangen staan kleurentelevisies opgesteld. Electronische armen, om radioactieve stoffen
met dodelijke stralen te behandelen, worden achter glas bediend. Verder staat er in een inham,
het lijkt wel een krypte, een moderne operatiezaal. Een pop fungeert als patiënt.
Na een verfrissing bezoeken we het tempeltje van Thailand. Van buiten gezien een waar
juweel. Ik moet echter mijn mening te kennen geven dat wanneer men binnenkomt, men een
rijkversierde troon ziet staan. De troon is als het ware een eiland in de zee. Het vertrek is leeg.
Daar zijn we dan ook vlug buiten.
Als volgend paviljoen nemen we Nederland. De hoge vuurtoren beheerst dit paviljoen. We
vinden er de passagiersruimte van de KLM tentoongesteld. Ik sta vol bewondering voor de
golven, door technische middelen voortgebracht, die tegen de oevers aanbotsen. In dat
wateroppervlak staat ook het embleem van de W.T. Ik hoor de beiaard van Civitas Dei. Nu
gaan we het paviljoen der voedingswaren bewonderen. Heel het paviljoen is verdeeld. Elk
stuk is door een merk van voedingswaren in beslag genomen. Iedereen probeert de
hoofdvogel af te schieten.
In het paviljoen van Victoria (chocolade nvdr.) is er een weegschaal geïnstalleerd waar ge uw
eigen gewicht in Victoria-produkten kunt winnen. Voor Canada een eervolle vermelding, we
treffen er een toestel voor kankeroperaties aan, enzomeer.
Onze stappen leiden nu naar het paviljoen van Coca-Cola. We kunnen er de fabricatie volgen
van een flesje coca-cola. Terwijl we terug naar het centrum van de Wereldtentoonstelling
gaan, lopen we nog eens na bij het paviljoen van verkeerswezen. Daar zien we veel
interessante dingen. Tenslotte nemen we plaats in een zeteltje van het treintje dat ons
doorheen de Wereldtentoonstelling zal voeren. Een gids verstrekt ons daarbij de nodige uitleg.
Daarna overschouwen we nog enkele ogenblikken de wonderbare verlichting.
Dan stappen we dromend in de autobus, die ons naar huis zal brengen na een dag waarin we
de wereld ontdekt hebben.

11. Vergelijking Wereldtentoonstelling : Parijs 1900&Brussel 1958
Inleiding :
Met behulp van de bovenstaande samenvatting van de tentoonstellingen heb ik een idee
gekregen hoe het er ongeveer uit zag op z’n tentoonstelling. Door deze gegevens weet ik wat
de bedoelingen waren van de tentoonstellingen en wat er zowel te zien was. Ook zijn voor mij
de technologische vooruitgang bekend en de manier waarop de paviljoenen werden
tentoongesteld. Ook is mij nu bekend wat voor architectuur er gebruikt werd en welke stijl het
voornaamst werd gebruikt. Ik heb niet voor niets deze twee tentoonstellingen uitgekozen. Ik
probeer het verband tussen deze tentoonstellingen te onderzoeken met als richtlijn, macht:
oorlog en vrede. Dit probeer ik te doen doormiddel van beelden en fragmenten uit de
tentoonstelling.
Opdracht :
Ik zei al dat ik niet voor niks deze twee wereldtentoonstellingen heb gebruikt omdat deze twee
erg opmerkelijk waren in het teken van oorlog en vrede. Als eerst kwam ik terecht bij de expo
van 58 omdat dit de eerste expo was na de tweede wereld oorlog. Dit betekend natuurlijk al
heel veel voor de inspiratie en betekenis van de tentoonstelling. Dit gaven ze ook zelf aan in
hun thema, de expo stond namelijk helemaal in het tegen van geloof en vrijheid. Dit zegt al
veel over de gedachte die achter deze tentoonstelling zat. Ze wouden wat aangeven na de
donkere jaren die de wereldheeft gezien door de Tweede wereld oorlog. Voor me onderzoek
wil ik als eerst beginnen met de tentoonstelling in Parijs 1900. Hier was namelijk het gevoel
heel anders en hadden ze nooit gedacht wat er op hun te wachten stond. Het thema bij deze
wereldtentoonstelling was namelijk dat ze terug keken op de vorige eeuw hoe trots ze wel niet
konden zijn op alle uitvindingen die de wereld had gebracht en alle vooruitgangen. Het was
eigenlijk een enorm feest voor de mensheid waar ze alles presenteerde wat ze ooit bereikt
hadden. Ook was er een grote uitbraak van op komende technologie die veel hebben betekend
voor deze tijd. Ik heb deze wereldtentoonstelling gekozen omdat het totaal het andere beeld
geeft van de Expo in Brussel. Dit is bijvoorbeeld al te merken in de beschrijving van de Art
Niveau. Het word beschreven als een stijl die zorgt voor opwinding en optimisme. Ze waren
benieuwd wat de nieuwe eeuw te brengen had. Ze hadden vorige eeuw al zo veel bedacht wat
zou er allemaal wel niet de aankomende eeuw komen. Er was sprake van totale vrijheid. Er
werd niet eens nagedacht over dat de opkomende techniek ook op slechte manieren konden
gebruikt waarvan in de eerste en de tweede wereldoorlog wel sprake van was. Er was niks te
merken van machtsvertoon en eigenlijk was het één geheel wat liet zien wat ze hadden bereik
hadden. Het leek net alsof de wereld aan andere platen liet zien van kijk hoeveel we hebben
gebruikt en hoe trots we op daar zijn. Voor deze wereldtentoonstelling was voor de meeste de
wereld nog totaal omgekend. Er was één man die hier verandering inbracht precies op deze
wereldtentoonstelling. Dat was de man die kwam met de filmopnames met geluid : Thomas
Edison. Hierdoor konden mensen in hun eigenland ook zien hoe een Wereld stad er ziet en
hoe andere culturen leven. Dit gebeurde al door de paviljoens maar toen moest je er echt nog
heen en dat hoefden nu niet meer. Toch was er één tentoonstelling die erg opmerkelijk was en
een begin gaf aan een nieuw tijd perk. Deze tentoonstelling gaf een betekenis hoe mensen op
dat moment begonnen te denken. Dit was de negertentoonstelling, het kon net zo goed van
een andere volk zijn geweest maar op deze manier begon men anders te kijken op andere
culturen die achter lagen op hun maatschappij. Hierdoor ontstonden neerbuigende gedachtes
en verschijnsels van machtsvertoon. Het is namelijk heel logisch want een maatschappij voelt

12. zich namelijk beter en hoger als je ziet dat die andere flink achter loopt. Hierdoor ontstaat
trots en machtsverbruik. Kijk maar naar de fascistische gedachtes die zijn ontstaat in de tijd
voor en tijdens de tweede wereldoorlog. Dat is dit geval maar dan veel meer uitgegroeid. Er
waren namelijk volgens sommige mensen behoorlijk volkeren die dus blijkbaar achter liepen
op hun maatschappij, veel minder waard dan hun. In de negertentoonstelling werd dit laten
zien in een wereldse tentoonstelling iedereen kon het zien en nam natuurlijk de gedachte van
de organisatie over. Ik zeg natuurlijk niet dat dit het begin was van gedachtes van de
‘übermensch’ maar het is niks voor niks dat we ons eigenlijk schamen voor deze
tentoonstelling omdat het flink wat rond het thema racisme heeft opgewekt. Terwijl het totaal
tegenover de andere tentoonstellingen stonden. Maar dit laat wel een gevoel zien dat mensen
te trots worden en zich beter gaan voelen dan de rest. Als we nu gelijk overstappen naar de
expo in Brussel van 58 komen we gelijk bij het grootste verschil. Niemand is meer trots op de
afgelopen jaren wat wel in de wereldtentoonstelling was van 1900. Niemand wil het eigenlijk
meer hebben over de afgelopen halve eeuw en helemaal niemand is trots op wat we bereik
hebben. Er is wel weer vrede net zo als in 1900 maar deze heeft een hele andere betekenis.
Men weet nu de waarde van vrijheid en vrede en daarom was dit ook het hoofdthema. Als je
namelijk weet hoe erg het kan zijn en weet je ook hoe je, je moet voelen als juist het
tegenovergestelde aan de orde is. Ze wouden nu echt laten zien aan de wereld dat iedereen één
was. Dit valt je op door de paviljoens van de Europese groot machten, ze wouden laten zien
wat we samen konden bereiken en hoe goed het wel niet was als je alle landen laat
samenwerken. Er waren wel een tig van organisaties die werden getoond die in het teken
stonden van het samenwerken van verschillende landen. Toch waren er nog wel een paar
nabevingen van de oorlogen. Veel landen lieten namelijk zien wat ze in huis hadden en lieten
zien wat voor macht ze hadden. Dit zie je bijvoorbeeld in het paviljoen van ons eigen land. De
Nederlanders lieten zien hoe ze het element water in de hand konden houden door onze grote
dammen en dijken. Rusland liet zien hoe ze de ruimte veroveren door hun satellieten. Belgie
liet zien dat ze nog steeds veel macht hadden over hun kolonies en dit lieten ze ook niet een
beetje zien, namelijk hun kolonie Kongo had wel zeven paviljoenen. Er was wel sprake van
vrede maar iedereen was wel op zijn hoede en wou laten zien dat je niet met hun moet
bemoeien want wij hebben dit en dit. Er was dus wel degelijk een soort van spanning tussen
macht wat natuurlijk ook wel een beetje een venster is voor die tijd in verband met de koude
oorlog. Dit verschil is enorm met de tentoonstelling in 1900 en dat komt puur door ervaring.
In de technologie zie je dit heel duidelijk. Men was niet meer zo bezig met grote uitvindingen
het waren meer uitvindingen voor het vermaak van de mens. Denk maar aan de heerlijke
chocolade, frisdranken en ijsjes die werden gepresenteerd aan de mensen. Men richten zich
veel meer op het plezier van de mens het laten positieve denken van de mens.
Conclusie :
Een negertentoonstelling zou je nooit meer tegen komen op een Wereldtentoonstelling. Door
Thomas Edison heeft iedereen eigenlijk de wereld al wel gezien door alleen maar lui op de
bank te hagen voor de tv. De machtverschillen die worden getoond in de verschillende
tentoonstellingen en het is goed te merken dat door oorlog het denk beeld en vooral de angst
van de mensen goed te zien is. In 1900 waren we nog een trotse mensheid die met een
glimlach naar het verleden keek en wat zo enthousiast was over wat we nog allemaal niet voor
handen hadden. In de Expo58 is dit drastisch veranderd en is niemand meer trots op de
voorafgaande jaren en kijkt juist iedereen naar de toekomst in plaats van naar het verleden.
Vrede voor oorlog is heel want anders dan vrede na oorlog. Dit is overal terug te zien in de

13. paviljoenen zonder dat we het zo snel door hebben. Of er ooit nog een wereldtentoonstelling
komt waar we echt met trots terugkijken op de vorige eeuw is een raadsel.
Bronnen :
http://www.2travel2.nl/Nieuws-van-verkeersbureaus-en-VVV/expo-58-de-
wereldtentoonstelling-in-brussel-op-kaart.html
http://www.unostamps.nl/subject_expo58.htm
http://www.humo.be/humo-dossiers/21948/expo-58-naar-de-wereldtentoonstelling-te-brussel
http://www.geschiedenis24.nl/nieuws/2010/mei/Wereldtentoonstelling-Brussel-1958.html
http://www.010.nl/catalogue/book.php?id=429
http://archive.org/details/1958-03-17_Brussels_Worlds_Fair
http://www.langantiques.com/university/index.php/Art_Nouveau_at_the_1900_Paris_Exposit
ion
http://www.stadsverkenner.com/parijs/pontalexandreiii
http://www.willemsmithistorie.nl/index.php/film/543-wereldtentoonstelling-parijs-1900
.
.
.
.